YEŞİL

Kelebek

Kelebek bizim en sevdiğimiz mekanlardandı. İçkisizdi, ucuzdu, sahiplerini tanır arada sırada sohbet ederdik.

Öğle sonrası Ş., Yeşil ve ben Kelebek'e gitmeye karar verdik. Bazı sorunlarımız üzerine konuşacaktık bu nedenle Ş. Biraz gergindi. Kendine laf geleceğinin farkındaydı.

Kelebeğe gidip oturduk ve birer türk kahvesi söyledik. Kahveler gelene kadar konuyu Yeşil başlattı:

-Artık kapı girişinde kusmuk olmayacak.
Ş:
-Biliyorum, bak farkındayım hata yapıyorum, ama düzeltemiyorum.

-Ya çabalayacaksın en azından, biz senin arkanı toplamak zorunda mıyız? Kendine yazık ediyorsun şu haline bak, saç kalmadı kafanda, elin yüzün sivilce içerisinde. Peşinde takıldığın adamlar adam değil. Nereye varacak bu işin sonu?

-Haklısın, çabalamam gerekiyor biliyorum çabalayacağım söz veriyorum.

-Tekrar ediyorum kapı girişinde kusmuk olmayacak.

O sırada kahveleri getiren kız ters ters bize baktı, daha sonra toparlanarak afiyet olsun dedi ve uzaklaştı.

Hepimiz bir yandan sigaralarımıza saldırdık, hepimiz ciğerlerimize sonsuza dek sigara çekmek ister gibi nefes çektik.

-Bugün boş günümüz, niye değerlendirmiyoruz? Boş boş kelebekte mi oturacağız? Dedim.
Ş hemen atladı:

-Eski günlerdeki gibi... vapura binsek ya?

-Param yok dedi Yeşil.

-Senin de ağzın bu lafa alışmış amına koyim, Kral ne güne duruyor.

Hep birlikte hazırlandık, Cüneyt'i göreceğim için heyecanlıydım. Yeşil:

-Amına koyim borç para isteyeceksin, gören de sözleniyorsun sanacak. Germe kendini germe.

İçeri girdim, mekan sessiz ve loştu. Bar kısmına yaklaştım. Cüneyt bardakları kuruluyordu, beni görünce yaklaştı.

-Hoşgeldiniz hanımlar, ne vereyim?

-Bugün içmiyoruz, dedi yeşil. Senden borç almaya geldik. Gezeceğiz.

-Ş.nin maaşından kesiyorum bilginiz olsun, hayrını görün. İyi eğlenceler.

-Seviyoruz seni Cüneyt. Dedim istemsiz.

Kızlar kıkırdayarak yolda birbirlerine vuruyorlardı. "Sövöyöröz sönö Cönöyt"