"Nini..ေလ liliကို မမုန္းေတာ့ပါဘူး ...liliကို အရမ္းခ်စ္တယ္ ..."
Jennie ..lisaရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲ ၀င္ေရာက္ကာ င္ိုပါေတာ့သည္။ 5နွစ္ေတာင္ရွိၿပီ။ ဒီရင္ခြင္ေလးကို လြမ္းေနခဲ့တာ....
"Niniကို ခြင့္လႊတ္ေပးပါေနာ္ liliကို အထင္လြဲခဲ့မိတယ္
nini ေတာင္းပန္ပါတယ္ ..."
"မဟုတ္တာ ....ေတာင္းပန္ဖို႔မလိုပါဘူး niniရယ္
niniက ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာလိုက္ရင္ပဲ အရာ ရာ ျပည့္စံုသြားၿပီ ထင္ရတာ ပါ .."
လူမမာက စကားေတြ အရမ္းတတ္ေနလို႔ Jennie အသဲ ယား စြာ lisaရဲ႕ ပါးေလးကို ဆြဲ စိတ္လိုက္ေတာ့ ...
"အ ..နာတယ္ nini ရ...ေနမေကာင္းဘူး ရင္ထဲမွာေရာ မေကာင္းဘူး ဒါေပမယ့္ nini ရဲ႕ မ်က္နွာေလး ျမင္လိုက္ရတာ ...ေဆးေသာက္စရာ မလို ေဆးထိုးစရာမလိုပဲ ေပ်ာက္သြားၿပီ .. ..ဟီး .."
"ဟာ မရပါဘူးေနာ္ ...အဖ်ားက 100နားေတာင္ ကပ္ေနၿပီ
မရဘူး ေဆးေတာ့ ထိုးမွ ရမယ္ ."
lisa အရမ္းေၾကာက္သြားၿပီး ...
"ဟင့္အင္း မထိုးဘူး လို႔ ေျပာၿပီး သားေနာ္ မထိုးဘူးလို႔ .."
"ကေလးလည္း မဟုတ္ပဲနဲ႔ ဘာလို႔ အရမ္းေၾကာက္ေနရတာလဲ မရဘူး ထိုးမွာ ..."
Niniက ထို ကေလးမဟုတ္လူႀကီး မဟုတ္ကို စခ်င္တာေၾကာင့္ ..ေဆးထိုး အပ္ကို ထုပ္လိုက္ေတာ့ ....
"ဟင့္ ..မထိုးပါနဲ႔ niniရယ္ အဟင့္ . ...."
မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ငိုမဲ့မဲ့ ေလး ျဖစ္ေနေသာ ထို ကေလးလူႀကီးအား ...
"ဟုတ္ပါၿပီ ..မထိုးေတာ့ပါဘူး ...ဟားဟား .."
"ဘာလို႔ ရီေနတာလဲ ...မရီနဲ႔ ..ေၾကာက္လို႔ မဟုတ္ဘူး..ေဆးမထိုးခ်င္လို႔ ပါေနာ္ ..ဟြန္႔ ..lisaတို႔ေၾကာက္တာ ဘာမွ မရွိဘူးေနာ္ .."
အမေလး အသည္းယားလိုက္တာ ...jennie ၿပံဳးၿပံဳးေလးနဲ႔သူ႔ကိုၾကည့္ေနမိသည္။
"ဘာစား ၿပီး ၿပီလဲ ..nini ကိုယ္တိုင္ဆန္ျပဳတ္ လုပ္ေပးမယ္ ၾကက္သား လား အမဲသားလားေျပာ ...
"ဟင့္အင္း....ဘာမွ မစားခ်င္ဘူး ..."
"မစားလို႔ မရဘူးေနာ္ ...ေဆးေသာက္ရမွာ အစာရွိမွရမွာ
စားရမယ္ တခုခု "
