UNBROKEN VOW (JOURNEY TO FOREVER SEQUEL: UNEDITED_TO BE PUBLISHED UNDER PHR)

Part 14

"BENJIE?" mula sa madilim na bahagi ng mansyon kung saan niya minabuti mag-stay ay naanigan ni Benjamin ang bulto ni Sara na nakatayo.

"Sara! Bakit ka nandito?" aniyang napatuwid ng upo sa kinauupuan niyang garden set na malapit sa groto.

Nakangiting humakbang ang dalaga palapit sa kanya. "Ikaw, bakit ka nandito?" anitong tumayo mismo sa harapan niya.

Kung gaano katindi ang pagpipigil sa sarili ni Benjamin na kabigin at halikan ang kaharapan ay hindi niya masabi. Ang scent ng gamit nitong mamahaling pabango ay tila tuksong kumikiliti sa kanyang ilong.

"Hinahanap kita, hindi mo pa kasi ako niyayayang magsayaw!" anitong ngiting-ngiti.

Wala sa loob siyang natawa. "Sa tingin mo anong sasabihin ng mga mayayaman ninyong bisita kapag nakita nilang kasayaw mo ang driver mo?" hindi niya sinadyang lakipan ng insecurity ang tinig niya pero nangyari.

"So nahihiya ka?" amuse ang tono ni Sara.

"Ano pa?"

Nakita niyang nagkibit ng balikat ang dalaga saka inilahad ang kamay sa kanyang harapan. "Halika na, ako na ang magyayaya sa'yo"

Salubong man ang mga kilay ay humaplos ng husto sa puso ni Benjamin ang ginawing iyon ng dalaga. "Tumigil ka nga" aniyang sinundan ang sinabi ng mahinang tawa.

Napapadyak noon ang dalaga. "Dali na, pa-thank you ko nalang sa'yo kasi sinamahan mo akong bumili nitong dress ko" anitong hindi inalis ang kamay nitong nakalahad sa harapan niya.

Noon naiiling niyang tinanggap ang kamay ng dalaga. At sa paglalapat ng kanilang mga palad hindi niya nakontrol ang mapangiti. "Ang ganda mo" aniyang hinawakan ito sa baywang saka inilapit sa kanya.

Narinig niya ang mahinang singhap na pinakawalan nito. "Kailangan ba talaga ganito kalapit?" naramdaman niya ang pagkailang sa tono ni Sara.

"THE closer the better" si Benjamin na muli siyang kinabig palapit rito kaya tuluyan nang naglapat ang kanilang mga katawan.

Malakas siyang napasinghap nang maramdaman ang matinding sensasyong tila kamandag na kumalat sa kabuuan niya. Pero sa kabila niyon ay gusto parin niyang manatili sa ganoon ayos. Nag-init ang mukha niya nang tingalain niya ang binata saka niya napuna ang kakaibang lagkit ng mga titig nito sa kanya. Ilang sandali pa nagsimula nang gumalaw ang binata. Sa saliw nang tugtog na nagmumula sa lawn ng mansyon di kalayuan sa kinaroroonan nila.

"I'm sorry, hindi kita naisayaw agad, pero ang totoo kanina ko pa gustong gawin ito. Hayaan mo ito na ang huling beses na ikaw ang gagawa ng first move dahil sa susunod ako na ang magyayaya sayo" ang binata hinaplos ng hintuturo nito ang kanyang kaliwang pisngi.

Napapikit siya. "Okay lang, naiintindihan ko naman" aniya.

Nginitian siya ng binata. "Bukas, would you like to come with me?"

Mula sa pagkakayuko ay muli niyang tiningala ang mga titig ni Benjamin. "Saan tayo pupunta?" hindi niya naitago ang excitement sa kanyang tinig.

"It's a surprise" ang malambing na tonong ginamit ng binata ay humaplos ng husto sa kanyang puso.

"O-Okay" aniyang sa kalaunan ay minabuting ilapat nalang ang sarili niyang pisngi sa malapad na dibdib ng kasayaw. Mas mainam na iyon dahil hindi naman niya kayang tagalan ang malalagkit na titig ni Benjamin sa kanya. At least sa ganitong ayos malaya niyang napakikinggan ang tibok ng puso nito.

PRESENT DAY...

NAPALAKI ang mga hakbang ni Sara nang matanawan ang maliit na ilog ng Dalisay. Habang ang pagpipigil niyang mapaiyak ay hindi lang basta-basta. Mapait siyang napangiti saka wala sa loob na nilingon si Benjamin na matamang nakasunod ng tingin sa kanya. Hindi niya maipagkakamali ang damdaming nabasa niya sa mga mata nito. At katulad niya, nakita rin niya doon ang panghihinayang para sa isang masaya at wagas na pag-iibigan.

"Walang nagbago, gaya parin siya nang dati" hindi niya napigilang isatinig saka hinayon ng tingin ang magandang kapaligiran.

Ang kakahuyan, ang ilog at ang mga batong maganda ang pagkakaporma, walang ipinagbago. Dahilan kaya tuluyan na ngang umagos ang masaganang luha sa kanyang mga mata na mabilis rin niyang tinuyo. Pero huli na, dahil nakita na siya ni Benjamin.

"Bibilhin ko ang mansyon Sara, pati narin ang manggahan" pormal nitong winika saka siya sandaling sinulyapan.

Sa isang iglap ay agad niyang naramdaman ang tensyong lumaganap sa paligid. "Wala namang problema sa akin iyon. Pero sana kung pwede lang, gawan mo ako ng pabor?" pakiusap niya.

Sa kauna-unahang pagkakataon simula kaninang marating nila ang Dalisay ay sumilay ang magandang ngiti sa mga labi ni Benjamin. Kasabay niyon ang pagkislap rin ng mga mata ng binata. "Yeah?"

Tumango-tango siya saka pinanatili ang pagkakatitig sa gwapo nitong mukha. "Sana huwag mo nang paaalisin sina Aling Norma, pati narin ang mga tao sa manggahan?" aniya sa mababang tinig.

"You are and will always be the same Sara na minahal at hinangaan ko noon" nasa tono ni Benjamin ang sinabi kaya hindi siya nakakibo kasabay ng mabilis na pag-iinit ng kanyang buong mukha.

Narinig niya ang mahinang tawang naglandas sa lalamunan ng binata pagkuwan. Ang mga mata ni Benjamin nanatiling nakatitig sa kanya. At nang magsimula itong humakbang palapit sa kinatatayuan niya wala sa loob siyang napalunok. Hindi nagtagal nasa harapan na nga niya ito, napapikit pa siya nang hawakan ng lalaki ang magkabila niya balikat.

"Sa tingin mo ba magagawa ko iyon? Ang paalisin sila?" nag-init ng husto ang mukha niya dahil sa lambing ng pagkakabigkas ni Benjamin ng bawat salita.

Parang nananaginip siyang umiling. At nang manatili siyang walang imik at nakatingala lang sa lalaki ay muli itong nagsalita. "Ikaw, pwede mo ba akong samahan?"

"S-Samahan?"

Noon siya kinabig ng binata palapit rito at saka pagkatapos ay niyakap ng mahigpit. Wala siyang nakapang anuman na pwedeng sabihin kaya ginantihan nalang niya ng mahigpit ring yakap ang lalaki. At nang pakawalan siya nito, malakas na napahugot siya ng hininga nang bigla nitong inangkin ang kanyang mga labi para sa isang malalim na halik.

Tila naparalisa ang kabuuan ni Sara sa ginawing iyon ng binata. Pero sa kabila ng kapangahasan nito ay wala siyang makapang anumang pagtutol sa ginagawa nito sa kanya. Sa halip ay kusang kumilos ang mga kamay niya saka iyon ikinawit ng mabuti sa leeg ng binata. At ilang sandali pa ay ginagantihan narin niya ng maiinit ring halik ang dating nobyo.

"Gusto kong samahan mo ako sa mansyon? Okay lang ba sayo? Magbakasyon tayo doon nang magkasama? Tayong dalawa lang? Dalawang linggo?" nang pakawalan ng binata ang mga labi niya ay iyon ang sinabi nito.

Hindi maintindihan ni Sara kung dahil ba sa lambing at lamig ng tinig ni Benjamin. O baka dahil sa lutang parin siya gawa ng napakasarap nitong halik, ay kusa siyang napatango at napapayag sa gusto nitong mangyari.

"Thank you" masayang-masayang winika ng binata saka nito hinalikan ang kanyang noo.

Pakiramdam ni Sara nang mga sandaling iyon ay walang anumang mapait na nakaraan ang nangyari dahil narin sa mga ikinikilos ng binata. Feeling pa nga niya ay hindi sila nag-break noon at ngayon lang sila muling nagkita.

"Tayong dalawa lang ba? Paano sina Aling Norma?"

Noon hinaplos ng binata ang kanyang mukha. "Matagal narin silang hindi nakakasama ng Lolo at Lola, siguro tama lang na makita naman nila ang tinutuluyan namin sa Maynila" ang binata.

Maluwang siyang napangiti sa sinabing iyon ng binata. "Salamat ulit" aniya.

Umiling si Benjamin. "No, thank you for making me live again" makahulugan nitong sagot.