(unicode)
".ဟိုင်း.....
"ဟင် ခင်များမပြန်သေးဘူးလား"
ပတ်ချန်းယောလ်က မြင်သူတကာကြွေ
မဲ့အပြုံးတွေပြုံးရင် ခေါင်းငြိမ့်ပြလာသည်
"ဘာလို့လဲ "
"ဆယ်ဟွန်းကို လိုက်ပို့ချင်လို့ "
ဆယ်ဟွန်းမျက်ခုံးလေး ပင့်တက်သွား၏
ဇွတ်အတင်း ဇာတ်လမ်းစနေပြီ...
"ဟင့်အင်း ကျတော်သူငယ်ချင်းနဲ့
အတူပြန်မှာမလို့ လိုက်မပို့ပါနဲ့ "
"ဟား စိတ်မကောင်းလိုက်တာ သူ့ကို
လိုက်ပို့ရဖို့ ဒီကအကြာကြီးရပ်စောင့်
နေတာကို "
"ကျတော်က ခင်များကို
စောင့်ခိုင်းမိလို့လား "
သူ့စကားကြောင့် ချန်းယောလ် အနည်း
ငယ်တော့ရှက်မိသွားသည်
ချေလိုက်တာကွာ
"ဟုတ်ပါပြီ ကိုယ်မှားပါတယ် ဒါမဲ့
အဲ့ဒီ ခင်များ ခင်များလို့ မခေါ်ပါနဲ့လား
နာမည်ရှိတယ်လေ "
ဆယ်ဟွန်းက မဲ့ပြုံးပြုံးလိုက်တော့
ချန်းယောလ် ငေးမိသွားတာတော့အမှန်ပဲ
ချောလိုက်တာ
"နာမည်ရှိတာသိပါတယ် ဒါမဲ့
ခင်များလို့ပဲ ခေါ်ချင်နေတယ် "
"ဆယ်ဟွန်းကလည်းကွာ.....
"ခင်များခေါ်လို့ မခင်ချင်လည်း
လာမခင်နဲ့လေ ကျတော် ဘာမှဖြစ်
မသွားဘူး တာ့တာ.."
ဟား...ချေတယ် ချေတယ်....
အရှေ့ကနေ သွားနှင့်တဲ့ ကောင်လေး
နောက်အမြန်ပြေးလိုက်ရ၏
တော်ကြာ ခင်မင်ခွင့်လေးပါ
ပျက်ပြားသွားပါ့မယ်.
"ကဲပါ ဆယ်ဟွန်း သဘောနော်
စိတ်တော့မဆိုးပါနဲ့ "
"ဟက် ကျတော်ပုံစံက စိတ်ဆိုးသွားတဲ့
ပုံပေါက်နေလို့လား "
ဘုကလန့်တွေကျိပြောနေတဲ့ကောင်လေးကို
ချန်းယောလ် ဆက်မပြောရဲတော့
"နောက်ပြီး ကျတော်နဲ့ခင်များက
စိတ်ဆိုးရလောက်တဲ့ထိ မခင်သေးဘူးနော်
အဲ့ဒါကိုမမေ့နဲ့ ကဲ ဆက်လိုက်မလာနဲ့တော့
မနက်ဖြန်မှ တွေ့ကြတာပေါ့ "
