Bachelor Series #1: Black Regoir (COMPLETED)

Chapter 7

~Yrah's POV

White ceiling, blue walls, black king size bed, black heavy blanket and a wide room. That's what welcomed me when I woke up. Paggising ko 'yon ang unang-unang bumungad sa'kin. Sumabay pa ang sakit at bigat ng ulo ko.

"Where the hell am I?"

Sinubukan kong tumayo  kahit na parang mabibiyak ang ulo ko sa sakit. Napatingin ako sa sarili ko. My eyes slowly widened when I saw that my dressed differently now. Kung tama ang alaala ko ibang damit ang suot ko kahapon.

I'm sure that last night, I'm wearing a pants and cropped top but why now? I'm only wearing an oversized black T-shirt?!

"What the fuck? Nasaan ako? Kaninong kwarto 'to?"

Parang nawala bigla ang sakit ng ulo ko sa nakita. Nanggagalaiti akong naglakad papunta sa pinto para lumabas pero pagbukas ko ng pinto, hindi ko inaasahan ang bubungad sa'kin.

Muntik pa akong mapasigaw sa gulat nang makita ko si Black na nakatayo sa labas ng pinto at may dalang tray.

"You?!" Hindi makapaniwalang sigaw ko.

Pero mariin lang niya akong tinitigan na para bang kakainin niya ako ng buo. Hindi man lang nagulat at napabuntong-hininga pa.

"What the...anong ginawa mo sa'kin?"

Napaatras ako nang humakbang siya papasok pero hindi siya huminto kahit nakapasok na siya. Kaya atras naman ako nang atras hanggang sa nabangga ko na ang side table sa likuran ko.

Malalaki ang matang nakatingin lang ako sa kanya at sobrang lakas ng hataw ng dibdib ko. Kasi naman! Who would have thought na makikita ko siya this early?! At bahay niya ba 'to? Paano ako napunta rito?

"Black...paanong, bakit ka nandito? S-Sino...ng nagbihis sa'kin."

Oh no! This brute.

Balisa akong napatingin sa sarili ko at sa buong kwarto. My eyes even widened when I saw his picture just above the bed's headboard.

That means, this is really his room! And surely, this is also his house!

"Good thing you're awake now, honey."

Napabaling ulit ako sa kaniya nang magsalita siya. Gano'n pa rin siya, seryuso at parang napakalaki ng kasalanan ko sa kaniya.

"You!" I glared at him." What the hell did you do to me?!"

Sa isiping iba na ang damit ko, nananayo ang balahibo ko sa katawan. Hindi niya naman siguro ako binihisan, 'diba?

"Bakit ako nandito? Paano ako napunta rito?!" Matapang kong asik.

"Can't you just say thank you? Instead of yelling? I took care of you, honey. Bakit galit ka pa?"

Nakataas kilay na sabi niya at bumaba ang tingin sa mga labi ko.  I swallowed hard. He took a step closer, as if we aren't. Napasiksik naman ako sa mesa kahit nga na para na akong naiipit dito.

"Bakit mo ako dinala dito?! Nasa bahay ako ni Avon, ah! How did I end up here?! Anong ginawa mo?"

"Oh, you forgot that quick?"

"Umayos ka! At sinong nagbihis sa'kin?"

Hindi siya sumagot, ngumisi lang at sinubukan akong hawakan pero agad kong hinawi ang kamay niya not expecting na huhulihin niya 'yon at hilahin ako pahiga ulit sa kama.

When my butt hit the soft bed, I gave him a death glare. But he just stared at me as if I'm getting into his nerves.

"Kung sabihin kong ako? Ano naman ngayon?"

"What?! You, pervert!" Dinuro ko siya. Pero tinignan lang niya ako. His face cold and pierce.

"Don't worry, what I saw will never reach anyone. That's our secret now."

"What?! Walang hiya ka! Bakit mo ako binihisan? You're a pervert. Hindi ka pa rin nagbabago, bastos ka pa rin!"

Tumayo ako at tinulak siya pero wala namang nangyari. He was like before, eight years ago, the bully and notorious playboy I've known. His chest was rock hard.

"You vomited last night, I don't want to lay you down my bed unwashed and uncleaned," he reasoned.

Napapantastikuhan ko siyang tinignan. Kung ayaw pala niya sa madumi, bakit pa niya ako dinala rito? Sana hinayaan niya na lang ako sa bahay ni Avon.

And that's another puzzle. Why am I here when I was in Avon's house last night?

"Fuck you, Regoir! You should've let me. And what the hell did you do to me after?!"

"Nothing much."

"Yeah, right. Fuck you to the core! Sana pinabayaan mo na lang ako at hindi na pinakialaman pa!"

"You really has changed a lot, Yrah. Before, you don't even cuss, but now, you seems so fluent, huh?"

Puna niyang puno ng pait. Dumilim ang mukha niya. Napapikit lang ako sa inis at kinapa ang katawan ko.

And can you imagine this? Wala akong suot na bra? How dare him dare to touch me!

"Fuck off."

Tinulak ko siya ulit sa sobrang galit at akmang tatakbo na ako palabas pero hinila niya ako pabalik.

"Let go! The hell?!"

"Stay, Yrah."

"What?! Bitawan mo nga ako!" Malakas kong binawi ang braso ko sa kanya at tinignan siya ng masama.

His intense gaze met my cold one. I can see some emotions in him but I couldn't name it. His jaw clenched tightly and his eyes squinted.

"Y-Yrah..." Namamaos ang boses niya na para bang nahihirapan siyang luminok. "Why did you change?" Patuloy niya.

Hindi ko inaasahan na itatanong niya 'yon. He looked weary.

"Tell me, what happened after you disappeared? What happened to you? Where's the soft Yrah I've known?"

Mahinang tanong niya at nagsimulang mamula ang gilid ng mga mata niya. Natulala ako sa kaniya at kung bakit siya ganiyan.

Bakit ba siya nagtatanong? Does he even care? E dati naman isa lang akong pampalipas oras. And it's not a good question.

"You don't ask me why. And don't you ever come near me again!"

I hardly yelled. Aalis na sana ako kahit na naka T-shirt lang nang bigla niya akong hilahin pabalik.

"I said don't come near—"

Naputol na ang lahat ng sasabihin ko dapat nang sinilyuhan niya ang bibig ko gamit ang kaniya.

Nanlalaki ang matang tinignan ko siya habang siya naman nakapikit at ginagagad ang labi ko. Isang kamay niya ay niyakap ako, ang isa ay hinawakan ang likuran ng aking ulo.

I tried to push him but he's too strong to be even moved. Wala akong nagawa nang yakapin niya ako at mas tinagilid pa ang ulo para mahalikan ako ng mas maayos. Hanggang sa napapikit na lang ako ng pilit. Nang halos mawalan na ako ng hangin saka lang siya kumalas pero hindi niya ako pinakawalan.

Ramdam ko ang malakas na hataw ng dibdib ko, masakit at hinihingal na ako. He rested his forehead on mine while breathing hard as well. I swallowed hard.

"Why are you so distant, Yrah? Can't we just be close again like before. Even after years of being disconnected? Can't we just bring back the old times?"

"Or maybe, let's just forget everything in the past including our fake friendship," I muttered huskily and pushed him.

This time, he didn't resist it. Kusa na siyang umatras at hinayaan akong makaalis. Nang nasa labas na ako parang nanghihina ang mga tuhod ko at nakaramdam ako ng pagsisisi.

"Forgive me."