🎂Let's Make A Wish[Sowjin]✔

●❴3}●

🎂

~Sowon

"Hadi bakalım saat sabahın ikisine geliyor. İşimiz bitti hadi evlere." şuan yaptığım şey tamamen bir sanat eserini andırıyor aslında andırmıyor zaten sanat eseri.

"Woah bu kadar hızlı biteceğini düşünmemiştim. Bana bir yıl sürecekmiş gibi geldi." SinB bunu deyince Yerin hemen atladı "Sen ne yaptın ki daha tuz ve şekeri ayırt edemiyorsun be" ow yine kavga çıkacak aha SinB de atağa geçecek hemen müdahale gerek "Artık benden ne sakladığınızı söyler misiniz?" yine bana bön bön bakmaya başladılar.

Üçü de birbirine bakıp nasıl söyleyelim diye bakıyorlardı. "Ben sizi sonsuza kadar beklerim şimdi ben hazırlanana kadar aranızda anlaşın ve olayı bana anlatın." Direk sinsi sinsi bakmaya başladılar. Tabi ya "Eğer şu kapıdan çıkan olursa o kapıyı söker üstüne çivi çakıp sizi üstüne iterim ona göre" tehdit de bittiğine göre ben gideyim artık.

❥❥❥

"Tamam artık anlatabilirsiniz. Sizi bekliyorum"

"Ama bak kızmak yok. Tamam mı" Namjoon'nun uyarısı ile düşündüm o kadar mı kötüydü?

"Gençler ben söylüyorum tutamayacağım daha fazla kendimi" hadi be söyleyin artık.

"Sowon biz senin haberin olmadan pasta yarışmasına katılmak için başvurduk" bu muydu yani "ve şey yarışma bu cumartesi" nee şaka galiba lütfen şaka deyin çocuklar lütfen.

"Haha şaka değil mi çok güldüm haha" şuan kimse gülmüyordu aman ne güzel aman ne güzel

"Siz...siz ciddisiniz" tamam sakin olmam lazım sakin ol Sowon sakin ol o günün senin için önemini bilmiyorlar onlara kızmaya hakkın yok.

"Katılmayacağım nokta" dediğimde hepsinin suratı düşmüştü.

"Tamam unnie biz...biz çok çok özür dileriz. Sana sormadan bir şey yapmamalıydık. Ama biz senin için istemiş-" geriye kalan sözlerini duymak istemiyordum. Bu yüzden elimi kaldırıp durmasını istedim.

"Sizin benim için bir şey istemenize veya yapmanıza gerek yok" sesim biraz soğuk ve sert çıkmıştı. Ama bu gereğinden fazla değil miydi?

"Özür dileriz. Bir daha olmayacak patron" üçü de aynı anda konuşmuştu.

"İzninizle benim biraz yalnız kalmam lazım. Siz halledin buraları ardından kapatıp evlerinize gidebilirsiniz"
yalnız kalmaya ihtiyacım vardı. Sadece ben...

❥❥❥

*Flashback*

"Hadi Sowon üfle artık şu mumları bir dakika içinde şu pastadan bir ısırık almazsam kalp krizi geçireceğim"

"Ya bekle bi' Eunha ne dileyeceğimi düşünüyorum"

O...o gün benim için berbat ötesi bir gündü. Ailecek 2 hafta sonra olan doğum günümü babamın yurtdışına çıkıp halletmesi gereken işler olduğu için o gün doğum günüme katılamayacaktı. Bizde babam gitmeden küçük bir pasta ile kutlamaya karar vermiştik.

"Kızım Eunha sabret biraz Sojung'un dileğini iyice düşünmesi lazım"

"Ama anne biliyorsun pasta şu dünyadaki en sevdiğim şey"

"Biliyorum tatlım ama bu ablanın doğum günü o ne zaman başlamak isterse o zaman başlayacağız"

"Anne babam nerede mumları üflerken yanımda olmasını istiyorum"

"En son bahçede telefon konuşması yapıyordu tatlım bekle ben bi' bakıp geleyim"

"Anne bekle ben de geleceğim Sowon'un mumları üflemeye niyeti yok. Biraz daha yanında durursam pastayı yüzüne atacağım"

Yine ve yine geldi o gün aklıma o korkunç gün benim için her şeyin sonlandığı gün...

Bazen diyorum ki Eunha keşke o gün mumları üfleyip bu mevzuyu uzutmasaydım. En azından seni kurtarabilirdim. En azından kendimi bu yalnızlıktan kurtarabilseydim...

*Flashback end*

Yanıma bir kedi gelince eve geldiğimi farkettim. Hemen uyumak istiyordum. O yüzden hemen evin içine girdim. Üstümü çıkarıp hemen yatağa yattım ve tekrar onlarla konuştum "sizi çok seviyorum" annem ile babamın yanımda olduğunu Eunha'nın ise yanımda yattığını düşledim...

*

*

*

🎂

Tatlı kardeşler❤

Evet sorularınızın cevabını umarım almışsınızdır:)

Bir de yb günü belirleyesim var ama hâlâ bir gün belirleyemedim xnjcjdjfjf

Bir sonraki bölümde görüşmek üzere👋

Adios💜