Cennet Bahçem: Günaydın sevgilim.
Cennet Bahçem: Özür dilerim yazamıyorum birkaç gündür.
Cennet Bahçem: Toparlayamadım kendimi bir süre.
Cennet Bahçem: Kendime gelmeye çalıştım.
Cennet Bahçem: Sadece çalıştım.
Cennet Bahçem: 638 gündür kendimde değilim ben. Birkaç günde kendime gelmem imkansız. Farkına vardım.
Cennet Bahçem: Derse gitmeliyim şimdi sevgilim.
Cennet Bahçem: Seni çok seviyorum.
Cennet Bahçem: Tek bir nefesin için yaşayacak kadar.
Gözyaşlarımı silip okul bahçesinden içeri girdim. Okula girip sınıfa çıktım. Sırama oturup çantamı yere koydum. Sarı saçlarımı bıkkınlıkla arkama attım.
Saçlarımı çok severdi.
Saçlarımı tekrar önüme alıp okşamaya başladım. Gözlerimin dolmasını engelleyemedim. O yokken saçlarıma iyi bakamamıştım.
Öğretmenin sınıfa girmesiyle düşüncelerimden sıyrılmaya çalıştım fakat bu imkansızdı. Benim fikrim, zikrim, düşüncem oydu. Ben o olmuştum ve ondan sıyrılmak için kendimden vazgeçmeliydim.
O bir zehirdi ve ben zehir olduğunu bile bile onu içiyordum. Bildiğim bir şey vardı ki, ben bu zehir olmadan yaşayamıyordum.
"Aden? Aden iyi misin?"
Ela gözlerimi bana seslenen öğretmene çevirdim.
"Evet, iyiyim."
Yalan söylüyorum, hiç iyi değilim.
"İstersen dışarı çıkıp bir nefes al."
Ben 638 gündür nefes almıyorum.
Kafamı olumlu anlamda salladım ve dışarı çıktım. Bahçede biraz yürüdüm. Daha sonra salıncağa oturdum. Hafifçe esen meltemin saçlarımı uçuşturmasını izledim. Onun salıncaktaki izlerini sevdim.
Gelen bildirimle telefonumu cebimden çıkardım. Aldığım mesaj, 638 gün sonra ilk defa nefes almamı sağlamıştı.
Ölümsüzüm: Yaşamaya devam o zaman.
•
Zor olan ölmek değildir aslında, yaşamaktır. Ve birinin tek bir nefesi için yaşamak gerçekten sevmektir...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Işık|Texting
Short StoryAden, sevdiği çocuğu bir trafik kazası nedeniyle kaybeder. Her gün daha da erirken sevdiği adamın eski numarasına yazmaya karar verir. Bir gün sevdiği adamdan cevap gelir. İşte o an, bir ışık düşer kalbine. Peki, bu ışık sönecek mi? Bu hikaye, içind...
