Göğsümde bir acıyla uyandım. Uyandığım anda düşüncelere boğulmak canımı sıkmıştı.
Bugün cumartesiydi, okul yoktu. Biraz daha uyuyabilirdim. Sağa döndüm, sola döndüm. Olmuyordu, uyuyamıyordum. Oflayıp yorganı tekmeleyerek yere attım. Ayağa kalkıp odadan çıktım, banyoya geçip rutin işlerimi hallettim. Mutfağa geçtim. Annem kahvaltı hazırlıyordu. Bir sandalye çekip oturdum.
Bir süre sonra annem, yaptığı haşlanmış yumurtalardan birini benim tabağıma, birini kendi tabağına koyup karşımdaki sandalyeye oturdu. Çayından bir yudum alıp konuştu. "Bu akşam teyzenlere gideceğim. Gelmek ister misin?" İstemezdim.
"Hayır."
"Peki, sen bilirsin." Ben bilirdim.
Çayımdan bir yudum daha alıp ayağa kalktım. "Ben doydum."
"Hiçbir şey yemedin."
Omuz silktim. "Aç değildim zaten. Eline sağlık, sana afiyet olsun."
Odama gidip telefonumu elime aldım. Tam Mengü'nün numarasına mesaj atacakken aklıma dün olanlar geldi. Artık ona mesaj da atamayacaktım...
Yorganı yerden alıp yatağın üstüne koydum. Yatağa girip gözlerimi kapattım. Uyursam onu görürdüm, uyumalıydım...
•
Finale son bir.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Işık|Texting
Short StoryAden, sevdiği çocuğu bir trafik kazası nedeniyle kaybeder. Her gün daha da erirken sevdiği adamın eski numarasına yazmaya karar verir. Bir gün sevdiği adamdan cevap gelir. İşte o an, bir ışık düşer kalbine. Peki, bu ışık sönecek mi? Bu hikaye, içind...
