SAVAŞ

GERÇEKLER

Bana yaklaştığında kendimi hemen geri çektim bana dokunmasına asla izin veremezdim.

Ayağa kalkıp işaret parmağımı sallayarak "asla bana dokunmaya kalkma" dedim
Gözümden bir damla yaş akarak.

Ama o az önceki halinden daha ciddi görünüyordu.
Dişlerini sıktığında yanağında bir çukur oluştu.
Yumruğunu sıkmıştı.

Aniden ayağa kalkıp önüme geçerek
"Ben katilim kızım benimle oynamaya kalkma, şimdi şurda seni becersem hiç bir şey yapamazsın. Benim sinirlerimle oynamaya kalkma"dedi ve omzuma çarparak mutfağa geçti.

Gözlerimi yumup kendimi toparlamaya çalıştım.

Bildiğim tek şey burdan kaçmaktı.

Daha fazla bir katille aynı evde kalamazdım.

Bana bir günde herşeyi yapa bilirdi.

Saçlarımı arkaya savurup bende Savaşın arkasından mutfağa geçtiğimde yemek yaptığını gördüm.

Eğer başka şartlar karşısında tanışmış olsaydık berki ondan etkilene bilirdim, ama o kötülüğün vücut bulmuş haliydi.

Aklımda sorular vardı
Mesela babamdan ne bekliyordu?

"Babamla nasıl tanıştın?"dedim ellerimi önümde birleştirip belimi duvara dayandırarak.

Başını bana çevirmeden patatesleri kesmeye başladı.

Cevap vermemesinden nefret ediyordum.

"Duymuyormusun?" Dedim bağırarak.

Aniden başını bana çevirdiğinde bakışlarından o kadar korkmuştum ki keşke hiç söylemeseydim.

"Beni kışkırtmaya çalışma, bu senin için hiç iyi olmaz" dedi ve patatesleri kesmeye başladı.

Gözlerimi devirip mutfaktan çıkıcağım zaman arkamdan
"Bir daha bana o sikik sesini kaldırırsan, seni öldürürüm"dedi hırlayarak.

Arkamı dönmeden mutfaktan çıktım ve kendimi rastgele bir odaya atdım.

Ve kapıyı hırsla kapatdım.

Oda çok küçüktü iki kişilik bi yatak ve birde dolap, oda bundan ibaretdi.

Kendimi yatağa atıp gözlerimi kapatdım.

Babam nerde?
Neden artık gelmiyor?

Şimdi babamı özlemeliyim dimi ama neden annemi isdiyorum?

Saçlarımı okşasın, ninni söylesin, beni sevsin...
Ama o yoktu.

Şimdi berkide bi çocuğu vardır sevdiği adamdan.

Bu düşüncelerle ağlamam daha da şiddetlendi.

Kaç yıl önce beni bırakıp gitmiş birini neden özlüyordum ki şimdi?
Neden onun için ağlıyordum?

Yüzümü pencere tarafa çevirip yastığa sarıldım.

Babam bir mafya olsada beni bırakmamıştı, beni büyütmüştü.

Berki o şimdi olmasaydı ben yaşıyor olucakmıydım orası bile muamma.

Birden kapı sertçe açıldığında korkarak yataktan kalktım.

Savaş bana sinirle bakıp" sen kendini ne bok sanıyorsunda kapıyı yüzüme kapatıyorsun"dedi üzerime gelerek bende aynı şekilde arka arkaya gidiyordum.