Son olarak çatalları masaya bırakıp salona Oğuzu çağırmaya gitdim.
Savaşla konuştuklarını duyduğumda dayandım ve dinlemeye başladım
"Saf bir kızada benziyor" dedi Oğuz.
"Neye benzediyi benim ona ve babasına karşı nefretimi azaltmıyor"dedi Savaş hırsla.
"Kızın ne günahı var?" Dedi Oğuz sitem ederek.
"Onun en büyük günahı babasının kızı olduğu andan başladı"dedi Savaş.
"Böyle düşünmeyi bırakmicağını biliyorum" dedi Oğuz
"Zaten beni sinirde ediyor. Babası işini çabuk bitirsede gitse...saf ayaklarına falanda girmesi beni ayrı deli ediyor" dedi Savaş ayağa kalkıp pencerenin önüne geçerek.
"Güzel kızda"dediğinde Oğuz Savaş aniden ona döndü
"Saçma sapan konuşup beni deli etme" dedi Savaş
Artık durup dinlemek istemiyordum.
Kapıyı aniden açıp içeri girdiğimde Oğuz açtığı ağzını yeniden toplamak zorunda kaldı.
"Yemekler hazır"diyip odadan çıktım.
Arkamdan geldiklerini hissede biliyordum.
Canım konuştuklarından sonra yemek yemek istemiyordu.
Bu yüzden mutfaktan çıkıcağım zaman Savaş kolumu tutdu
"Otur"dedi sertçe
Yüzüne bakmadan
"Aç değilim"dedim kolumu kurtarmaya çalışarak.
"Açmısın diye sormadım otur dedim" dedi kolumu daha da sıkarak
"Tamam bırak kolumu"dedim
"Emir sadece ben verirm" diyip kolumu bıraktı.
Oğuzun önündeki sandalyeden çekip oturdum. Oğuz yemeklere koyulmuştu çoktan.
Savaş en başta sandalyeyi çekip oturdu.
Bir şeyi çok iyi biliyordum Savaş sadece uyuşturucu için babamdan nefret etmiyordu burda başka bir mesele vardı.
Bunu sormazsam ölürdüm
"Babamdan sadece uyuşturucu için nefret etmediğini biliyorum" dedim
Savaşın aniden gözlerinin içi karardı Oğuz şaşkın şaşkın bana bakıyordu.
Savaş sinirle elindeki çatalı sertçe bıraktı.
"Asıl nefretinin sebebi ne?" Dedim yavaşça
"Kes sesini" dedi Savaş gözlerini kapatarak sanki kendini toparlamak istiyordu.
Oğuz ne olucaklarını önceden biliyormuş gibi
"Nehir"dedi uyarıcı bir ses tonuyla.
"Ne sorularıma cevap istiyorum. Hayatım mahvolmasının asıl sebeplerini öyrenmek istiyorum"dedim aniden bağırarak.
Savaş aniden sandalyeden kalkıp kolumdan tutup beni mutfaktan çıkartmaya başladı
"Ya napıyorsun?"dedim kolumu kurtarmaya çalışarak
"Abi napıyorsun bırak?"dedi Oğuz Savaşı durdurmaya çalışarak
Beni bir odaya fırlatdığında dizlerimin üzerine düştüm. Savaş Oğuzu dışarı çıkarıp içerden kapıyı kitledi.
Saçlarımdan tutup beni kaldırdığında ağzımdan bir inleme döküldü.
Yatağa oturtup bir sandalye çekip önümde oturdu.
Gözlerindeki o nefreti ilk defa daha iyi gördüm.
"Baban itinden neden bu kadar nefret etdiğimi öyrenmek istiyorsunya peki öyrendiğinde bunu kaldırıcak gücün olucakmı ha babasının aptal kızı?" Dedi bağırarak.
Yerimden sıçradım nerdeyse.
"Anlat"dedim gözlerimi kapatarak
"Baban benim ailemi yok etdi" dedi ve sigaradan bir tane alıp dudakları arasına götürdü.
"Baban annemi...babamı...ve birde hayatımı elimden çaldı" dedi dumanları dudakları arasından serbest bıraktı.
Gözlerimi olabildiğince açıp ona baktım.
Benim babam bu kadar iyrenç olamazdı.
"Babam katilmi yani?" Dedim ağlayarak
"Evet"dedi aniden gözlerimin içine bakarak
"Babamdan ne bekliyorsun?" Dedim
"2milyon"dedi sigara dumanını yeniden dudakları arasından serbest bırakarak.
"Bulamazsa hep burdamı kalıcam?" Dedim üzgünce.
"Malesef" dedi
Hayallerim nolucaktı peki?
"Bırak beni nolur?"dedim ağlayarak
Ayaklarına kapanmaya bile razıydım.
"Yalvarmayı kes" dedi ayağa kalkarak
"Nolur. Savaş sana yalvarırım babamın intikamını, hırsını benden alma" dedim yanına yaklaşarak.
"Hepinizden tek tek alıcam hırsımı" dedi ve kiliti açtı.
Kolunu tutarak
"Savaş nolur bırak beni" dedim son kez
Kolunu sinirle elimden çekip kapıyı açtı.
"Savaş"dedim son kez arkasında bakarak
Biliyordum beni bırakmicaktı. Ve hayatım mahvolucaktı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SAVAŞ
ActionBabasının günahlarının bedelini ödeyen Nehir hayallerini yarım bırakılmaya zorlanmış bir kız. Ailesinin öldürülmesinden sonra gözü dönmüş Savaş kendini sadece intikama adamışdır.
