SAVAŞ

●GERÇEKLER●

Arabada  uzun  süredi  gidiyorduk.
Nereye  gitdiğimizi  hala bana  söylememişti.

Ne  de  olsa  bi  hiçtim  onun  için  bilmesemde  olurdu.

Çok  kötüydü.  Bi  insan  bu  kadar  nasıl  kalpsiz  ola  bilirdi  ki?

Her  taraf  bembeyazdı.
Akşam  saat  5 falan  olurdu  herhalde.

Uykumda  yoktu  ve  canım  çok  sıkılıyordu.

Başka  bir  şey  düşünmem  gerek.

Kaya.

Acaba  napıyor? Tabikide  kızlarla  konuşuyordur.
Onu  çok  özlemiştim. Telefonumda  fotoğraflarıyla  teselli  buluyordum. Ama  şimdi  telefonumda  yoktu.

"Sustun"dedi  Savaş  konuşarak.

Dengesiz.
Az  önce  bağırarak  susmamı  isdeyen  oydu.

Başımı  pencere  tarafa  çevirip  ona  bakmadım.

Susucaktım. İstediğini  vericektim.

"Susma"dedi  aniden.

Bu  çıkışı  karşısında  aniden  kafamı  ona  tarafa  çevirdim. Gözlerim  kocaman açılmıştı.

"Yani  uykum  geliyor. Susduğunda. En  azından  seninle  kavga  edip  uykumu  kaçırıyorum" dedi  yola  bakarak.

Bende  bir  an  susmam  ona  kendini  kötü  hissetdirmiş  diye  düşündüm.  Ama  o  kendini  düşündüğü  için  böyle  dedi.
Gerçekten  aptaldım.

Bakışlarımı  yeniden  kaçırıp  pencereye  çevirdim.

"Tamam  o  zaman  ben  konuşiyim"dedi  ve  bana  baktı  bende  ona.

"Seni  hiç  sevmedim,  benimle  kaldığın  zamanlarını  iyi  değerlendirmedin. Anca  konuşarak  beynimi  siktin"dedi  bana  bakarak.

Gözlerimi  devirdim.

"Kendimi  zor  tutuyordum  seni  öldürmemek  için"dedi  ciddi  ses  tonuyla.

"Neden  her  seferinde  bana  söylediğin  cümleleri  şimdide  tekrarlıyorsun?"dedim  sessizliğimi  bozarak

"Çünki  cümlelerimi  sesimi  unutmanı  istemiyorum, eğer bunları  hep  hatırlarsan  kalbinde  büyük  bir  yük  oluşur"dedi  arabayı  bir  deponun  önünde  park  ederek.

"Sanmıyorum"dedim  kendi  kendime.

Savaş  arabadan  silahın  alıp  beline  koyarken  bana  bakıp  "sesli  konuş"dedi

"İstemiyorum"dedim  sesimi  yükselderek.

Savaş  arabadan  inip  benim  tarafa  gelip  kolumdan  kabaca  tutup  beni  arabadan  çıkardı.

Hava  buz  gibi  olduğundan  ve  benim  üzerimde  sadece  hırka  olduğundan  donmaya  başlamıştım.

Ama  Savaşın  üzerinde  montuda  vardı. O  daha  kalın  giyinmişti.

"Yavaş  olamazmısın?"dedim  titreyerek

Savaş  kapıyı  sertçe  kapatıp  anahtarla  kitledi.

Bana  bakıp  göz  devirdi  ve  üzerindeki  montu  çıkarıp  bana  fırlatdı.
Aniden  yüzüme  çarpan  montla  duraksasamda  hemen  elime  alıp  monta ve  Savaşa  baktım.

Zar  zor  konuşarak"istemiyorum"dedim

Savaş  kapıda  duran   iki  adama  yaklaşarak
" gerek  olup  olmadığını  söylemedim"dedi  ellerini  ceplerine  salarak