SURNAME

12 3 0
                                    

[recreated]

"Babe?" pagputol ni Allysa sa katahimikan namin dito sa kuwarto.
We're lying together while cuddling each other.
"Yes babe?" tanong ko sakaniya.
"I can't wait to marry you" ani niya at lalong yumakap sakin.
"Learn to wait baby, okay? We will marry each other soon." sagot ko naman.
"I can't wait to have your surname baby. I want your surname into my name." ani pa niya.
I just felt happy that time and I'm thankful na nakilala ko siya.
"Buntisin mo na kaya ako?" Pabiro niyang sabi.
"Loko loko ka talaga." tugon ko sabay hinalikan siya sa noo.
"Don't worry baby, bubuntisin din kita once we're married at magkakaroon tayo ng pitong anak" biro ko pa.

Many years have passed. And here I am, looking at her with my teary eyes.
At last, I'm seeing her with a beautiful white gown, walking down the aisle.
Nang makapunta na siya sa harap ng altar ay nabaling naman ang aking tingin kay kuya.
Yes, I'm not her groom for this wedding, kung 'di si kuya.
At tuluyan na ngang tumulo ang luha ko na kanina pang gustong bumuhos. My mom comforted me.
Ikakasal sila because nabuntis ni kuya si Allysa and we can't do anything about it kung hindi magplano nalang ng kasal.
They asked me if I'm okay with it.
I just say yes, even though deep inside, I was badly hurt.
Ayoko kasing lumaki ang anak nila na wasak ang pamilya niya because of me.
Pero masaya ka naman ngayon diba babe?
You're happy right?
In the end, natupad naman din ang pangarap mo na magamit mo ang apilido ko.
Kaso nga lang hindi ako yung tumupad nun, kung hindi si kuya.
I look at you again. And I heard what you've said even without your voice on it, "sorry."

D A G L ITahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon