manolya² ⚘ kim taehyung ✓

𝑦

Hastaneden çıkmış nereye gittiğimi bilmeden yürüyordum. Gözlerimdeki yaşlar bir bir dökülürken, havanın soğukluğuyla yüzüm üşümüştü. Ellerimi kabanımın cebine soktum ve hastaneden ayrıldım.

Onu hala aptallar gibi seviyordum. Deliler gibi de özlemiştim. Aradan iki yıldan fazla olmuştu geçeli, ben onu unutmak yerine daha çok özlüyordum. Onu unutacağım derken ister istemez bağlanıyordum.

O yaşlandıkça daha güzel oluyordu. Şiirdi. Her şeyi, Tanrı tarafından o kadar özenle yerleştirilmişti ki ahenkle dans ediyordu.

Bir orkestranın bütünleyici armonisi gibiydi adeta.

Ellerimle gözyaşlarımı silip tam karşıdan karşıya geçmek için adımımı atmıştım ki biri beni arkadan çekiştirip eski yerime geri getirmişti.

Tanıdık koku burnuma dolduğunda başımı göğsüne yaslayıp ağladım.
Hıçkıra hıçkıra.

Taehyung seni anlayabiliyorum. Her şeyi beni korumak için yaptın, biliyorum. Keşke çocuğun olmasaydı. O zaman her şey daha kolay olabilirdi.
Asla bir çocuğun hayallerinin katili olmak istemem. Her çocuğun hayali, annesi ve babasıyla beraber mutlu yaşamaktır.
Ben bunu yapamam..
Olmaz, sevgilim.
Bu asla olamaz...