manolya² ⚘ kim taehyung ✓

𝑜

birkaç ay sonra..

"Eve, ben çok yoruldum, artık eve gidelim mi?"

Eve ile saatlerdir yürüyüş yapıyorduk, ayaklarım artık beni taşımaz hale gelmişler, 'yeter artık otur bir yere!' diye bağırıyorlardı. Birazdan yere atacaktım kendimi.

Oyuncu olmak zordu işte.

"tamam, şuradan eve kestirme bir yol var, oradan gidelim." dediğinde başımı olumlu anlamda salladım ve eve doğru koşmaya başladık.

Yarın evde full yatacaktım. Dizimin final bölümünü çekip bitirmiştik dün. Bunun için üzgündüm ama bir yandan da seviniyordum, en azından oradaki aşıklar kavuşmuştu. Kurgu olsa dahi mutlu sonla bitmişti.

en azından kurgu olsa bile onlar mutluydu..

Eve geldiğimizde posta kutumun ağzının açık olduğunu gördüm, mektup gelmişti.

Tam almaya yeltenmiştim ki, Eve kolumu tuttu.

"bırak, büyük ihtimalle yine sapık fanlarından biridir." dediğinde ona hak vermiştim ama alacaktım. Ne olursa olsun bana gelmişti ve her mektup okunmaya değerdi.

Mektubu aldım, dairemize giriş yaptığımızda hemen kendimi koltuğa atıp açmıştım. Eve de yanıma oturmuştu.

Manolya'ya,
bugün benden gideli tam tamına üç yıl oldu sevgilim.

seni çok seven Taehyung'un."

Gözlerim dolarken Eve'nin elini omzumda hisettim, ağlamaya başlamıştım.

"sen benim Taehyung'um değilsin!" diye bağırdım hıçkırıklarım arasından.

"sen onun Taehyung'usun! Bırak artık beni ne olur!"

Eve elini sırtıma koyup beni kendisine çekip sarılmıştı.

"sakin ol bebeğim, ne olur."

Daha da şiddetlenmişti ağlamam.

"beni sevdiği halde, beni korumak için onunla evlendi ama çocuğu var, Eve. Bu haksızlık! Neden bunu yapıyor, neden! Evet, onu seviyorum ama o benim değil!"

En çok da ne üzücü Taehyung biliyor musun? Seni seviyorum, senin bir başkasına ait olduğunu bilerek seviyorum. Sana dokunmaya hakkımın olmadığını bilerek seviyorum...
Bunu istemiyorum ama yapamıyorum.
Lanet olsun ki yapamıyorum!

manolyama sakın saf, salak deyip kızmayın, o bunu hak etmiyor ki zaten birkaç bölüm sonra göreceksiniz.