20 Kasım 2019:
Baekhyun'un bir sonraki krizi beklediğimizden çabuk gelmişti. Ben bir öncekinden daha uzun süre sonra geleceğini beklerken iki gün öncesinde ben yanında değilken ve o tek başına çocuklarla kaldığı evdeyken gelmişti. Yeni evime geçeli üç dört gün oluyordu ve Baekhyun bazı eşyalarını almak için oraya gitmişti. Beni aradığında ise krizi çoktan geride bırakmıştı.
Böyle olacağını bilseydim yalnız bırakmazdım ama bilememiştim. Yaklaşık iki hafta sonra gelen ilk krizine göre düşünüp en az iki hafta vermiştim yeni gelecek krize. Onun için yalnız kalmasına izin vermiştim ama hesapladığımdan iki gün önce gelip Baekhyun aradığında telaşa sokmuştu beni.
Sadece kriz geçirip hap aldığını ve yalnız olduğunu söylediği bir iki kelimeyi zorla yan yana getirip telefonu kapatmıştı.
Aradığında oraya daha yakın olan stüdyomdaydım ve yanına varışım çok uzun sürmemişti. Odasına kendimi attığımda nefes nefeseydim.
"Baekhyun." Endişeli çıkan sesimle oturduğu zemine yanına yaklaştım. Dizlerine yasladığı başını kaldırdı. Yine dizlerine sardığı kollarını ben çözüp kendime sararak kollarımın arasına aldım onu. "İyi misin?" Ne saçma soruydu sorduğum. Tabi ki iyi değildi.
Yine de başını sallamış ve iç çekmişti. Bir süre öylece yanında oturdum. Mırıldanışıyla ayağa kalkıp onu da ayağa kaldırdım.
"Gidelim de biraz dinlen, tamam mı?"
İtiraz etmedi, edecek durumda da değildi. Yatağın yanında ağzı açık çantasına yatağın üstünde kalmış bir parça eşyasını daha koyarak yanımıza aldım.
Yeni eve gittiğimizde hemen yatağına girip uyumuştu. Beni düşüncelerimle bir kez daha baş başa bırakmıştı.
Uyandığında daha iyi görünüyordu ve yeni bir beste üzerinde çalıştığım çalışma odamın kapısında beni izliyordu.
"İçeriye gelsene." Dedim dikildiği yere bakarak. Adımlayıp masanın yanında durdu. "Sana engel olmaktan başka bir şey değilim artık."
Ne dediğini anlamak için yüzüne baktım.
"Asıl işim, hayatını kolaylaştırmak ama ben zorlaştırmaya başladım."
"Kötü olduğun bir gün dışında hayatımı kolaylaştırmaya devam ediyorsun. Yanlış düşünmeyi bırak."
Sandalyemi geri itip alt dolaptan bir dosya çıkararak yeni karaladığım kağıdı içine yerleştirdim.
"Benim düşündüğüm başka bir şey var aslında,"dedim. Sandalyeyi geriye ittiğim için daha net görüyordum onu. "İyileşme sürecin hakkında."
"Ne düşünüyorsun?"
"Otursana."
Arkamda kalan koltuğu işaret ettiğimde oraya yöneldi. Otururken ben de sandalyeyi ona doğru çevirdim.
"İlki tam 14 gün sürdü. İkincisi ise 12. Ben en az 15 gün olur, diyordum. İyileşmeye gitmesi için gereken bu olmalı sanıyorum."
"İyiye gidecektir." Gözlerini kaçırmasına inatla bakıyordum ona. "Keyfini bekleyecek miyiz, gerçekten?"
"Chanyeol, kriz geldiği zaman ona karşı koyamam."
