KATİLİNE AŞIK

5. uyku vakti

Bir süre oturup düşündükten sonra leşlerin insan olduğunu anlamıştım. Ama ortada neler olduğunu bilmiyordum. Evet bu işe burnumu sokmamam gerekiyordu ancak öylece hiç bir şey yapmadan da duramazdım.

Kahvemi alıp balkona çıktım. Karşı evde bir hareket görünmüyordu. Kitap okumaya başladım. Bekledim ama hiç bir değişiklik yoktu. Anlaşılan komşum evde değildi. Benim de evde canım sıkılmıştı zaten. Kafa dağıtmaya ihtiyacım vardı.

Bir kaç saatiğine arkadaşım Veronica'ya gittim. Buradaki en yakın arkadaşım oydu. Evleri ise üç sokak yukarıdaydı. Ona gizemli karşı komşumdan bahsetmemiştim. Daha çok hayatımızdaki insanların dedikodularını yapıyorduk. Sohbete kendimizi kaptırıp zamanın nasıl geçtiğini anlamadık. Saat akşamın dokuzu olmuştu. "Saat geç olmuş. Eve dönsem iyi olur." dedim. "Hava karardı, sana eşlik etmemi ister misin?" Ben çocuk değildim. "teşekkürler Veronica. Kendim dönerim" dedim. O da endişeli gözlerle "tamam ama dikkatli ol. Pek tekin değil buralar." diyerek beni uyardı. Ben de başımla onayladım. Sarıldık ve evden ayrıldım.

Kulaklıkla müzik dinleyerek yürüyordum. Dar bir sokağa girdim. Bir anda kafam karıştı. "yanlış bir yoldan geçmiş olmalıyım." Ama sokak git gide daralıyordu. Yürürken yandan bir ses duydum. "Yolunu mu kaybettin güzellik?" iki tane adam bana bakıyordu. Sarhoş oldukları her hallerinden belliydi. Aldırış etmeden yanlarından hızla geçtim.

"Kime diyorum bebek." Arkamdan geldiğini anladığımda koşmaya başladım. Yetişip tuttu ve duvarın arkasına götürmeye başladı. Çığlık atmak istiyordum ama ağzımı eliyle kapatmıştı. "Sakin ol kaltak." başım dönmeye başlıyordu.

Çırpkınırken bir anda serbest kaldım. Bir darbenin sesiyle birlikte adam yere yığılmıştı. Ben ise bir anda kurtulunca geriye sendeleyip kafamı çöp konteynerine çarpmıştım. Kafamı kaldırıp bulanık gözlerle birine baktım. Bu Klaus'tu. Başım dönüyordu ve gözlerim karardı. Son gördüğüm şey Klaus'un adama çektiği bıçaktı. Onun üzerine yürürken "uyku vakti geldi." sözleri döküldü ağzından.