"Yah! Huang Renjun!"
Jeno Renjun'u yakalamaya çalışırken karşınına Chenle çıkınca duraksamıştı. Bir kaç saniye önündeki turuncu çocuğa baktı ve omuzlarından tutarak indirdi. Chenle sadece gülmekle meşguldü.
"Seni bi elime geçirirsem var ya!"
Artık Renjun menzilden çıkmıştı. Onu aramak için odaya girdiğinde arkasından kapı kapanma sesi duydu.
Ve bir kilit sesi.
Arkasını hızla döndüğünde sövüyordu. Renjun memnun bir şekilde elindeki anahtarı sallıyordu.
"Sakinleştiğinde seni çıkartabilirim belki."
"Renjun-ah!" Pes etmiş gibi yere çöktü.
"Aç kapıyı nolur. Ben burda yaşayamam."
Renjun'un ağzından bir kahkaha çıktı. "Aynen."
"Hele sensiz nasıl yaşarım? Aç bu kapıyı."
Önce biraz düşündü. Sonra Jeno'nun boyuna eğildi.
"Beni yakalayacak mısın?"
"Hayır."
Biraz daha düşündü.
"Hmm. Çıkamazsın." Arkasına bakmadan koşmaya devam etti.
Ümitsizce yerinde beklerken birisi kapıya vurdu. Kafasını kaldırdığında küçük bir surat gördü.
"Hyung? Napıyorsun burda?"
"Sence Jisung?" Suratında gülümseme belirdi.
"Sırıtmayı bırak da aç şu kapıyı."
Jisung yandaki kapılardan bir anahtar bulup kapıyı açtı.
"Ah sonunda. Dünya."
"Abartma hyung altı üstü bir oda."
"Evet tam iki saat on üç dakika yirmi saniye boyunca içinde kaldığım oda. Ayrıca Renjun yüzünden!"
İçeri geçtiklerinde kimse ortalıklarda yoktu. Tabii uzaktan yunus sesleri gelmesi dışında.
Jeno Chenle'nun neden güldüğünü anlamaya çalışırken başından aşağı soğuk sular dökülmüş gibi olmuştu.
Bir dakika.
Sular gerçekti!
"Aaahh!" Arkasına döndüğünde ipi tutan bir Renjun görmüştü.
"Kızma ama o günün intikamını almam lazımdı."
Jeno inanamazcasına baktı.
"Sen ne ara böyle şeytan oldun Renjun? Böyle değildin."
Omuzlarını silkti ve Chenle'ya seslendi.
"İyi dikkat dağıttın Chenle. Şeşe."
%%%%%%
#Getwellsoonjungwoo
