Confessions of a Broken Heart

Chapter FOUR

Chapter 4

Bakit . . . bakit . . .

BAKIT AKO PUMAYAG?!

Kasi Julia, malandi ka, sabi ng konsensya ko. At excuse me, hindi naman kayo technically nag-kiss. Nagdikit lang yung mga laway niyo, dagdag pa nito. Grabe pati ba naman sarili ko kokontrahin ko?! Aish! Pero nga kasi! Indirect kiss?!! Teka teka . . . big deal ba yun?

Nag-vibrate yung phone ko kaya kinuha ko ito mula sa side table. 1 message from Lucky. Pagkatapos niyang nakawin yung first indirect kiss ko, ite-text niya ko?! Baka naman kasi magso-sorry sya kasi ni-rape niya ko. Teka ano bang rape? Parang ginusto ko rin naman yata yun. Ano ba Julia! Behave nga.

Lucky:

Seryoso, bakit ka natutulala kanina?

Gaaaah. Kelangan pa ba itanong yun? Hindi ba alam ng boys yung thing na yun at parang clueless na clueless siya?

MGA BABAE LANG BA TALAGA MAY ALAM NUN?

Julia:

Lucky, kasi ang cute ko.

Oh diba, may gana pa kong mag-joke.

Excuse me, hindi yan joke. Pawang katotohanan lamang.

Lucky:

Manahimik ka, Jul. Ikain mo nalang yan.

And now that he said it, naalala kong hindi pa nga pala ako nakain.

#LandiPaMore

“Mommy, anong pagkain?” tanong ko kay mommy pagkababa ko sa sala.

“Nandyan sa kusina, maghanap ka nalang.”

Nagpunta ko sa kitchen tapos humanap ng makakain. Dinala ko sa kwarto yung pagkain tapos dun ko kinain. Maya-maya, nag-ring yung phone ko.

Lucky calling. . .

I stared at my phone for what seems like forever. Parang ayoko sagutin! Na-o-awkward talaga ako! Ako lang siguro ang nakakaramdam ng pagiging awkward kasi ako lang naman ang may something kay Lucky! Siguro nga wala lang sakanya na nalasahan niya yung laway ko. Hay. Ang hirap naman neto, unrequited love. Kung sana nako-control ko yung feelings ni Lucky eh.

Tinap ko nalang yung answer.

“Oh, napatawag ka?” bungad ko.

“Ang sweet mo talaga, Jul,” sabi niya. “Sabi ni Jessa, gusto ka daw niya mameet. Pwede ka ba bukas?”

Para namang may bumara sa lalamunan ko at hindi ako makapagsalita. Feeling ko tinatakasan ako ng boses.