Dear Mr.Rabbit

အခန္း - ၁

လူေတြ ဆိုင္တန္းေတြနဲ႔ ရႈပ္ယွက္ခပ္ေနတဲ့ ဟုန္းဒယ္ရဲ႕ လမ္းမေပၚမွာ ဝမ္ရိေပၚက စကိတ္ဘုတ္ေလးပိုက္ရင္း လႈပ္တုတ္လႈပ္တုတ္ ေလ်ွာက္ေနတယ္..။ ပ်ားသြားဖြပ္ေတာ့မလို အျပင္အဆင္နဲ႔ ေခါင္းစေျခဆံုး အသားတစ္စက္ေလးေတာင္ မေပၚေနတဲ့ ဝမ္ရိေပၚကို လမ္းသြားလမ္းလာေတြက ကြက္ႀကည့္ကြက္ႀကည့္..။ ဝမ္ရိေပၚကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပါပဲ..။ အသံဆာဆာနဲ႔ ေစ်းဝယ္သူ ေခၚေနတဲ့ ဆိုင္ေတြ.. လွတပတ ဖန္စီ ပစၥည္းေလးေတြကို အက်အန ခင္းက်င္းထားတဲ့ ဆိုင္ေတြကို ႀကည့္ရင္း ဝင္းဒိုး ေရွာ႔ပင္ ထြက္ေနတယ္..။

တကယ္ေတာ့ ေရွာ႔ပင္း ဘာညာ ဆိုတာကို ဝမ္ရိေပၚက သိပ္စိတ္ပါလွခ်ည္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး..။ ဒါေပမယ့္ ဖိတ္ေခၚျပိဳင္ပြဲတစ္ခုေႀကာင့္ ကိုရီးယားကို ေရာက္လာခဲ့ျပီးမွေတာ့ ဟိုနားဒီနားေလး ထြက္လည္ဖို႔ coach ႀကီးက ခြင့္ျပဳသင့္တယ္ မထင္ဘူးလား..။ ထရိန္နင္ ျပီး ထရိန္နင္ လုပ္ေနလို႔ ဘာအက်ိဳးရွိမလဲ ေျပာႀကည့္ႀကပါဦး..။ Tracer တစ္ေယာက္အတြက္ အေလ့အက်င့္နဲ႔ ကိုယ္ခႏၶာက်န္းမာႀကံ့ခိုင္ ဖို႔က အေရးႀကီးတယ္ ဆိုေပမယ့္ စိတ္ က်န္းမာရႊင္လန္းဖို႔ကလည္း လိုေသးတယ္..။ ဒါကို coach ႀကီးက မသိတာလား.. နားမလည္တာလား..။ ရွည္ရွည္ေဝးေဝးေတြ ေတြးမေနခ်င္တဲ့ ဝမ္ရိေပၚကေတာ့ ကိုယ္ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ ကိုယ့္ဘာသာပဲ ခိုးထြက္လိုက္တယ္..။ က်န္တဲ့ ျပႆနာကေတာ့ မန္ေနဂ်ာ အစ္ကို ႀကည့္ရွင္းလိမ့္မယ္ေလ..။

ဟိုေငးဒီေငးနဲ႔ ဝမ္ရိေပၚ ေလ်ွာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ စိတ္ဝင္စားစရာ တစ္ခုကို သြားေတြ႔တယ္..။ ဆိုင္ႀကီးဆိုင္ငယ္ အသြယ္သြယ္ ျပည့္က်ပ္ေနတဲ့ လမ္းရဲ႕ ေဘးမွာ ဝမ္ရိေပၚ ေတြ႔လိုက္ရတာက ေလွာင္အိမ္ျပာျပာေလးေတြ..။ အေငြ႔တေထာင္းေထာင္းထြက္တဲ့ ေရခဲမုန္႔ဆိုင္ရယ္.. ဆိုင္းဘုတ္နီနီ ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ ေဗဒင္ေဟာခန္းတစ္ခုရယ္ ႀကားထဲမွာ ေလွာင္အိမ္ျပာျပာေတြက အစီအရီထပ္ထားတယ္..။ ဝမ္ရိေပၚ အဲဒီ့နားကို စိတ္ဝင္တစား တိုးကပ္သြားလိုက္တယ္..။ ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ့ သူ အဲဒီ့ေလွာင္အိမ္ေတြထဲမွာ လႈပ္လႈပ္ရြရြ ေတြ ေတြ႔လိုက္လို႔..။ ဟုတ္တယ္.. အဲဒါက ယုန္ေတြ..။

ကိုရီးယားမွာ အိမ္ေမြးတိရိစာၦန္ေတြကို အဲလို လမ္းေဘးမွာ ခ်ေရာင္းလို႕ ရတာလား ဆိုတာကို ဝမ္ရိေပၚ စဥ္းစားေနရင္း ယုန္ေတြကို ေငးႀကည့္ေနမိတယ္..။ အေမြးျဖဴလြလြ မ်က္သားရဲရဲ အေကာင္ေလးေတြ..၊ ႏွာေခါင္းနီနီကို ရံႈ႕ပြရံႈ႕ပြ လုပ္ေနတဲ့ အေကာင္ေလးေတြ.. ျပီးေတာ့ မ်က္လံုး နီနီ အေမႊးအမည္းေရာင္နဲ႔ အေကာင္ေလးေတာင္ ရွိေသးတယ္..။ ေလွာင္အိမ္ အသီးသီးထဲက ယုန္ေလးေတြဟာ အနားထိ တျဖည္းျဖည္း ကပ္လာတဲ့ ဝမ္ရိေပၚကို မ်က္လံုးလက္လက္ေလးေတြနဲ႔ စိုက္ႀကည့္ေနႀကတယ္..။