100 Days to Life

IV

Day 1

Pag mulat ko ng mata everything felt like a dream. Natatandaan ko ang lugar na ito. Ang Clinic sa college na pinapasukan ko.

"Destiny. I know you are confused right now. You got your wish Des."

"Ha? Bat nageenglish ka ngayon?"

"Goodluck. You will be fine I promise" and she disappeared before I even start asking questions.

"Destiny!!" Gusto kong tignan kung sino yung tumawag sakin pero di ako makagalaw

"Did you know kung gano kataas yung stage na yun? Bakit naisipan mong magdive! Sabi na nga ba tinititigan mo nanaman si Gian! Ilang oras na kitang hinihintay gumising bumangon ka na jan!" Pamilyar ang mukha niya. Pero di ko matandaan kung sino siya.

Kaya naman bumangon ako at tinanong siya.
"Sino ka?"

"Hoy wag mo nga akong artehan ng ganyan!" Pagalit niyang sagot sa akin. Ugh! Ang sakit ng ulo ko. Hindi ko siya matandaan!

She walked out at sinundan ko naman siya. I needed answers anyways. Nauuna siya maglakad pagkalabas ng hallway isa pang familiar na mukha ang nakita ko.

"Hey. Ok ka lang?" Bakit di ko matandaan ang pangalan niya?!

"Ok la-"

"Just great! Di naman siya mahuhulog sa stage kung di kayo naghaharutan ni Kristeyn. Back off Gian" Gian? I heard that name before..

"Jes, I said I'm sorry ok? Kristeyn started flirting with me I just needed to get away from her. kaya ako tumakbo di ko napansin si Destiny" hmm. I actually remembered that scene in my head. And Jes? I know her.

"Uhh guys. Stop fighting ok na ako. Can we just all go home now?" Jes rolled her eyes at Gian. At hinawakan niya ako sa kamay sabay hila..

"Hey what's wrong?"
"Jes, I have something to tell you"
"Ano yun?"
"I'am diagnosed with Cancer. It's getting painful everyday"

"What?!" Hinila ko ang kamay ko na nakahawak sa kamay niya. What was that? Is that a vision?

----
"Hi Des" said Faith. Anong nangyayari? it's like Nagpause yung time and nawala lahat ng tao sa paligid

"Ok. What just happened?!"

"Di na ko magtatagal pa ieexplain ko sayo ang nangyayari. You have special powers to help you throughout this mission. This visions will only let you see the past and future it's all up to you kung pano mo ihahandle ang mission mo. Just make sure that whatever you do it's for the good."

"Wait. Pano ko malalaman kung ano at sino ang mission ko?"

"Your Visions will give you an idea. Pero di ka bibigyan ng exact answers. It's not going to be easy "
Wow. This is overwhelming at nakakapressure. Wait. Napause ang time does that mean?

"Also this is my way of talking to you. You don't have control over time. Actually no one does so use it wisely you only have 100 Days."
And she disappeared just like that

----

"Des? Sure ka bang ok ka lang? Ang weird mo ngayon"

"I'm fine Jes. San pala tayo pupunta?"

"Pwede bang daanan muna natin si Rico? ang tagal ko na siyang hindi nakikita" not knowing who rico is I nodded. Parang ang lungkot kasi ni Jes.

After a quiet ride pumasok kami sa isang hospital. Maybe Rico is the guy I saw on my visions.

Binuksan niya ang pinto ng isang room only to see a nurse changing the sheets.

"Excuse me. Nasan yung patient dito?" Nakita kong nagigilid ang luha niya. Please God. Wag sanang mangyari yung iniisip namin.

"Ah. Rico Morales? Dinischarge na ng parents niya kanina. They Hired a private nurse for him ang laki na daw kasi ng charges nila dito" thank God!

"Thank you" she said as she closed the door

"Wooh. Kinabahan ako dun a" she said laughing

"Excuse me, you're Ms. Jess Tejero right?" Sabi nung nurse na nakausap namin kanina

"Yes. Bakit?"

"Mrs. Morales wants to talk to you" at tinaas niya ang phone na hawak niya.

Jes looked at me na parang nagpapaalam. I nodded in return tumakbo naman siya palapit sa nurse.

I was looking around at nakakita ako ng isang babae she was crying. Umupo ako sa tabi niya.

"Ok lang po ba kayo?"

"Sana ako nalang di ko kayang makita ang anak ko. Nasa ER siya ngayon. Kanina lang ang saya saya niya nang dahil sa kapabayaan ko nanganganib ang buhay niya ngayon" I don't have the right words to tell her kaya Pinatong ko ang kamay ko sa balikat niya

"Alam ko po nahihirapan kayo ngayon. Pero magtiwala lang kayo sa diyos na hindi niya kayo pababayaan magiging maayos ang lahat" tinignan niya ako at ngumiti siya

"Salamat"

"Des, let's go?" Nginitian ko lang din ang babae kanina bago ako lumapit kay jes. I just wish I could do something. Pero tao din ako ang magagawa ko lang para sa kanya ay ipagdasal na magiging ok ang lahat.

"Anong sabi ng nanay ni Rico?" I asked since mukhang wala siyang balak sabihin

"Gusto niyang kausapin ko si Rico. Gusto na niyang sumuko. Des. Di ko na alam ang gagawin ko. Una pinalayo niya ako sakanya, tapos ngayon ..  Di ko na talaga alam. He is the only guy I have ever loved ayokong mawala siya ng hindi ko man lang nasasabi yun sakanya or napaparamdam."

---
"You hear that Des? Your first mission. Goodluck"
---

"Napadrama pa ko ng wala sa oras! Hmm. Uwi ka muna next time na kita isama masakit pa ulo mo e mukhang naalog talaga."