I finish my shower with the thought na babawi ako.
I need to set aside everything I know about Bea and Bella and start anew.
Pagkabihis ay bumaba na ako and went straight to the dining room.
Bella is busy preparing our breakfast.
"Damon, tara kain na tayo!"
She prepared my favorites.
I sat down and she handed me the plate with pancakes.
It had a smiley on it.
Just like how mom used to do it when she sees me down.
Bella didn't say anything else.
I smiled.
"Thank you!"
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
We ate in silence.
But it wasn't awkward.
We finished eating and I look at her.
"So..." I start to say to break the silence.
Bumaling sya sa akin but remained silent.
"I'm going to start by saying I'm sorry!" I sincerely say.
"I'm sorry Bella!"
"Can we start over again?"
"Huh?"
Tumayo ako at inabot ang kamay ko sa kanya.
"Hello Bella! I'm Damon! Pwede ba kitang maging kaibigan?"
I sense her hesitation but after a few seconds ay inabot na rin nya ang kamay nya.
"Friends!"
Then we shook hands.
Hindi ko agad binitawan ang kamay nya.
Hindi ko alam kung bakit.
"Ah friend...yung kamay ko..."
Saka lang ako bumitaw.
Napakamot ako sa batok ko.
"Bella..."
"Yes?"
"Pwede ba tayo mag-usap tungkol kay Bea? I mean...yung sa kasal!"
Tumango lang sya.
"Dun tayo sa study room ko, pwede?"
"Okay!"
Sa study room...
"I'm going to file an annulment."
"Sigurado ka na ba dyan Damon? Baka nabibigla ka lang? Hintayin mo kaya muna ang paliwanag ni Bea!"
I am honestly shocked by her reaction.
Hindi ba dapat sya pa ang unang tao na sumang-ayon sa akin dahil sa ginawa ni Bea sa kanya?
"Hindi ka man lang ba nagagalit sa kakambal mo dahil sa ginawa nya? O nasanay ka ng sumalo ng mga kasalanan nya kaya ganyan ka?"
Natahimik sya sa tanong ko and yes I saw that flicker of pain in her eyes again.
"Ilang beses ka na ba nyang ginamit para pagtakpan sya?"
She smiled so sadly that it hurts my heart.
"Too many times that I've lost count."
"Kailan pa?"
"Since we were kids..."
What the hell?!?
"Bakit hinahayaan mo syang gawin yon?"
"Because she's my sister and I love her!" sabay buhos ng luha nya.
Agad-agad ko syang nilapitan at niyakap.
She resisted at first pero nagpumilit ako at más lalong hinigpitan ang yakap sa kanya.
Tuluyan na nya akong hinayaan at tuluyan na rin bumuhos ang luha nya.
Ang sakit sa puso ko ng iyak nya.
Dug dug dug dug
Eto na naman yung kakaibang tibok ng puso ko!
Hindi na ako lasing!
I am perfectly aware that the woman in my arms right now is Bella and not Bea!
Pero bakit ganito yung puso ko?
Sobra akong nasasaktan for Bella.
The same feeling I felt that day in the studio.
Hindi kaya?
I mentally shake my head.
Baka mamaya dahil sa nalaman ko tungkol kay Bea kaya gusto ko na lang isipin na si Bella yung nakita ko dun sa studio.
