Ölüm Tayfası (Akç Ve Ym2)

Ayrılık

Geç kaldı ama elimde değil.

Okullar varken bölüm yazmak çok zor.

Umarım seversiniz.

İyi okumalar

Selin'in ağızından

Şimdi ne yapıcam, çıkmaz bir sokağın içinde kayboldum.

Bihsen bir süre o adamlarla konuştu ama yüzünde korku vardı.

Arkasına dönüp arabaya doğru yürüdü ve kapıyı açıp yanıma oturdu.

"Yine çok şanslısın aptal sürtük!"

Ben mi şanslıyım?

Dur bir dakika, o bana sürtük mü dedi?

" Bana bak yelloz, seni burda adamlarını umursamadan öldürürüm! Haddini bil aq kertenkelesi. Sen kimsinde benimle bu şekilde konuşuyorsun?!"

Kız bir şey demeye kalmadan araba açıldı, yanıma baktığımda annem sinirle bana bakıyordu.

Dur bir dakika, ne? Annem mi?

Ben gülerek hızla onun üstüne atladım

"Ulan Selin, aklımızı çıkardın! Ne demek kaybolmak, eve bir gidelin! Göstericem ben sana!"

Güldüm, annem hiçbir şey eksiltmemiş kendinden.

"Bende seni seviyorum anne"

Etrafa baktığımda hepsi bana kızgın bakıyordu, Aras ve çetesi bile.

Ne var ya? Tamam belki dikkatli olmalıydım ama olmadım.

"Bana bakmayın öyle, ne yapim; dikkatsiz davrandım."

Herkes bana sen olmazsın bakışı atarken tabikş onları umursamadan arabaya bindim.

Bihsen'i arka arabaya koymuşlardı.

Etrafı topladıktan sonra eve geçmiştik.

Benim anlamadığım bu Aras ve çetesi neden burdaydı?

Babam karşıma geçip bana sımsıkı sarıldı.

"Zamanı geldi kızım"

Derin nefes aldım.

Şimdi olmazdı, daha yeni kurtulmuştum. Yapmayın ya!

"Baba istemiyorum, gitmeyin. Lütfen"

Tabi siz bilmiyorsunuz.

Bizim aile 6 senede bir özel bir toplantı için yurdışına çıkar, bunun sonucunda bir yıl geri gelmezlerdi ve ben burda kalmak zorunda kalırdım.

Bu beni güçlü kılarmış ama güçlü olmak istemiyorum.

"Merak etme kızım, güvenliği arttıracağız "

Derin nefes aldım, onlarda gitmek iatemezdi ama lanet kurallar geçerli ne yazık ki.

6 sene sonra bende onlarla gidebileceğim ama bu sene dayanmam gerek.

Yoksa bir altı sene daha beklemem gerekecek, daha fazla erteleyemem.

"Tamam baba, ben kendimi korurum. Ama çok özletmeyin kendinizi, en azından görüntülü arayın."

Annem daha fazla dayanamayıp bana sarıldı.

Onları çok özleyeceğim

"Unutma güzel kızım, bir sene boyunca gelemeyeceğiz. Sana yardım edemeyeceğiz, bu yüzden sırtını dayayabilecek insanlara ihtiyacın var."

Ah, Aras ve çetesinin neden burda olduğu şimdi anlaşıldı.

İstemiyorum ki ben! Halledebilirim, Aras'a ihtiyacım yok.

Saatler ilerlerken derin nefes aldım, zaman gelmişti.

Herkese tek tek sarıldım  onlarsızlığa alışmak en büyük sınavım. Hiçbir sınavın olmadığı kadar acı veriyor.

Ailem gülümseyerek arabalara bindi ve beni bir senelik hasretimle burakıp uzaklaştılar.

Arkalarından sadece el salladım, yapıcak başka bir şey yoktu.

Arkamı döndüm bana bakan Aras ve çetesiyle derin nefes aldım.

Şimdi sırası değildi.

Elimi havaya kaldırdım.

"Tek kelime duymak istemiyorum, yalnız kalmak istiyorum. Çıkışın yerini biliyorsunuz"

Yavaşça yukarı çıktım ve kapıyı kapattım.

Şimdiden onları özledim, bir sene boyunca nasıl onlar olmadan dayanacağım?

Kapım açılınca o tarafa döndüm; Aras'tı.

"Aras, yalnız kalmak istiyorum dedim. Neden hâlâ burdasın?"

Yavaşça bana yaklaştı ve ağızından kelimeler döküldü.

"Bir gözüm görmüyor, bir kulağım duymuyor, bir elim tutmuyor; hayat sensiz yarım!"

Ne diyor bu?

"Aras ne diyorsun?"

Yanıma oturdu ve telefonundan bir şarkı açtı.

Şarkıya baktığımda Atiye-Ya Habibi açıyordu.

Tabi ya, söylediği sözler bu şarkının sözleriydi.

Of Selin, çok öküzsün. Neyse, yapıcak bir şey yok.

Şarkının sözlerini dinlediğimde gözlerimi kapatmıştım.

"Bir gözüm görmüyor,
Bir kulağım duymuyor
Bir elim tutmuyor
Hayat sensiz yarım
Koşuyorum sebepsiz,
Nefesim yetersiz
Kaldım ben sensiz yarım

Ya habibi, bekletme sevdiğini
Dünya dönüyor ama günler dönmüyor geri
Ya habibi, kaybetme sevdiğini
Dünya dönüyor aşka haydi sende dön geri
Ya habibi
Kalbimin sahibi
Ya habibi

Bir gözüm görmüyor,
Bir kulağım duymuyor
Bir elim tutmuyor
Hayat sensiz yarım
Koşuyorum sebepsiz,
Nefesim yetersiz
Kaldım ben sensiz yarım

Ya habibi, bekletme sevdiğini
Dünya dönüyor ama günler dönmüyor geri
Ya habibi, kaybetme sevdiğini
Dünya dönüyor aşka haydi sende dön geri
Kalbimin sahibi
Ya habibi
Kalbimin sahibi
Ya habibi

Ya habibi, bekletme sevdiğini
Dünya dönüyor ama günler dönmüyor geri
Ya habibi, kaybetme sevdiğini
Dünya dönüyor aşka haydi sende dön geri

Kalbimin sahibi
Ya habibi
Ya habibi"

Derin nefes aldım.

"Aras"

"Söyle güzelim"

"Beni neden sevdin ki? Sevilmeyi hak eden çok kız var, neden ben Aras?"

Gülümsedi ve yanağıma öpücük kondurur.

"Evet, dışarda sevilmeyi hak eden çok kız var..."

Başımı eğdim, diyecek bir şey yoktu. Kendim söylemiştim...

"... Ama sen dışarda sevilmeyi hak eden kızlardan daha çok sevilmeyi hak ediyorsun güzelim. Gözlerinin bir kez olsun bana aşkla bakması için elımden ne gelirse yaparım."

Derin nefes aldım, ben sevebilir miydim?

Belki hiçbir şey için geç değildir.

Belki hâlâ bir şansım vardır.

Ne kadar doğru bilmdm ama hızla Aras'ın dudaklarına yapıştım.

İlk başta şaşırsada karşılık vermişti.

Ne olursa olsun mutlu olmak istiyorum artık.

Son ne olur bilmiyorum ama ben mutlu olmak için elimden geleni yapacağım...

Bölüm sonu

Umarım sevmişsinizdir.

Diğer bölümde görüşmek üzere