Waar onze wegen kruisten

Hoofdstuk 10

Dane's auto reed een grote poort binnen waarachter een gigantisch huis verscheen. Een fontein versierde de tuin en elegante bankjes stonden langs de weg naar de voordeur. 'Wow' kwam er uit Luna's mond. Een rode blos verscheen op haar wangen toen ze merkte dat Dane haar vreemd aankeek. Hij parkeerde zijn auto voor de voordeur en stapte uit. Even bleef Luna zitten om de omgeving in haar op te nemen, totdat ze verstoord werd door een tikje op haar raam.

'Dane liefje!' Klonk er vanop een afstand. Een opgemaakte blonde vrouw kwam de oprit opgerent en nam het gezicht van de stoere kerel in haar handen om er een kus op te geven. Dane keek een beetje beschaamd naar Luna waardoor er een klein lachje uit haar mond ontsnapte. Een verdrietig gevoel bestreek haar toen ze zag hoe de vrouw haar zoon omhelsde, was haar moeder ook maar zo.

'Wie is deze knappe meid hier?' Luna keek verbaasd op toen de moeder haar kant uit kwam. 'Ik ben Rozanne.' De blonde vrouw stak haar hand uit en Luna nam en ongemakkelijk aan terwijl het schaamrood weer op haar wangen stond. 'Luna.' Zei ze stil. 'Ik euhm... ik.' Luna stamelde en wist niet juist wat ze moest vertellen over haar plotselinge komst. 'Ze komt even voor een tasje thee, ze kon niet binnen thuis dus ik nam haar even mee naar hier.' Kwam er uit de mond van Dane. Luna keek hem dankbaar aan en een kriebel slingerde door haar buik heen. Sinds wanneer was hij zo lief?

Luna liep door de grote gang van het huis terwijl haar blikken gleden over de foto's aan de muren. Een meisje dat sprekend op Dane leek hing een paar keer aan de muur. Haar ogen scanden een groot schilderij aan het einde van dd gang, het had iets kil, maar toch integrerend. Ze voelde een arm strijken langs de hare en keek op. 'Ze hield van kunst' zei Dane, waarna hij knikte dat ik hem moest volgen.

'Kijk eens aan lieverd' zei Rozanne terwijl ze een schotel met koekjes en thee voor onze neuzen plante. 'Dus jij zit ook in de praatgroep?' De blonde vrouw keek me vragend aan, ze praatte duidelijk graag. 'Euhm ja.' Knikte ik terwijl ik een glimlachje forceerde. Komaan Luna, probeer even niet je sociaal incapabele zelf te zijn. 'Ik ben pas net naar hier verhuist.' Liet Luna vallen, ze zag dat Dane en Rozanne opgelucht waren om van gespreksonderwerp te veranderen. Wie praat er nu graag over een dode geliefde.