Κάπνιζα σημερα στο μπαλκόνι.
Και έπινα λεμοναδα.
Σκεφτόμουν οτι καλο ειναι να σταματησω να κανω τα πράγματα που ειχαμε στο προγραμμα μας.
Αλλα μου αρεσει να ειμαι εξω.
Ενιωσα πιο μονη απο ποτε.
Σκεφτόμουν οτι συνήθως ησουν απεναντι μου.
Τωρα το τραπεζι δεν έχει δεύτερη καρέκλα.
Δεν την χρειάζομαι πια.
Επειδη δεν εισαι εδω.
Πραγματι θα ηταν ομορφα αμα ησουνα εδω.
Κοιτούσα την βροχή.
Και σκεφτομουν οτι θα μπορούσαμε να την βλεπουμε μαζι.
Προστατευμένοι απο αυτην, σε αντιθεση με αυτους που απο κατω μας θα ετρεχαν μακριά της.
Οταν εισαι μονος και ευαλωτος δεν μπορείς να κανεις τιποτα περα απ το να τρεξεις.
Οταν ημουν μαζι σου δεν ηθελα να τρεξω, γιατι ημουν προστατευμένη.
Μου λείπεις ρε γαμωτο
