Μια νύχτα σαν αυτη με καθαρο φεγγάρι, να χορεύουμε μαζι, εσυ με μενα και εγω με το θάνατο.
Να νιώθω οτι οταν σταματήσω να σε κρατώ θα πεσω στο κενό.
Περνώντας τα χέρια μου μεσα απο τα μαλλια μου να καταλαβαίνω πως αρρωσταίνω.
Αφηνω τον εαυτο μου ελεύθερο και χορεύω με την ζωη.
Μιλαει για το ποσο ομορφη ειναι η καταστροφη.
Νιώθω το πρωι στο προσωπο μου, δεν υπαρχει χάπι που να μην εχω παρει.
Ριξε με στη θαλασσα, ασε με να νιώσω πως ειναι κανεις να ασφυκτιά.
Τράβα με πισω απο τα μαλλιά.
Δεν θέλω να εισαι το πρωτο πραγμα που θα δω όταν τα ματια μου ανοίξω.
Ξερω πως την επαφη δεν θα εχω χρονο να την εξασκησω.
Δεν ξερω αν θελω να εισαι εδω.
Ποσο θα ηθελα να ησουνα εδω.
Νύχτες πρεμιέρας σαν εκείνη.
Ποιος ανθρωπος δεν θα ηταν χαρούμενος χορεύοντας με τον διάβολο.
Ο πιο στενος μου φιλος ηταν καποτε ο χειροτερος εχθρός μου.
Ο εαυτος μου.
Ποσο θα ηθελα να σε μαθω να αγαπάς.
Αγαπά τον τρομο.
Αφησε τον τρομο να καταλάβει τπ κορμι σου και να κυλήσει στις φλέβες σου με το βαρυ μεθύσι του που σου κλέβει την κριση και τα ιδια σου τα λογικά.
Εχει γινει ηδη ενα με εσενα.
Και το παραμύθι μας έκλεισε.
Και περπατώ με τυφλή εμπιστοσύνη.
Οι ζωντανοί δεν μπορούν να διδάξουν τους νεκρούς.
Η φυσιολογική κατασταση του νου είναι η κενότητα.
Για αλλη μια φορα ειμαι κενη.
Δεν υπάρχει σκοπος στη γεννηση.
Καμια σωτηρία τηε ψυχης στη διάρκεια της ζωης.
Καμια ανταμοιβή μετα το θανατο.
