ve bir günümüz biter, sızılar başlardı, mj + kth

saçlarında acıklı dizeler saklı bir adamdı benim sevdiğim.

joon'un kalbinden

uzun zamandır hissetmediğim bir huzur kollarımın arasında uyuyan. teni tenime değiyor, teni tenime işliyor. onun yağmurlar çiseleyen teninin altında kalmış kuru gül kokusu ilmek ilmek nefesime dolanıyor. yemin ederim ki delicesine bir özlem tutuşuyor göğsümde fakat susuyorum, zira onun başı tam nefeslerimin daraldığı yere yaslı, masumca uyuyor. kekremsi bir tadı var bu karenin; uzun zaman önceymişçesine yıllanmış gönlümde ve hasretimle yoğurulmuş.

en son ne zaman kaşlarının çatısının böylesine dingin olduğunu hatırlayamıyorum bile.

kalbimi dağlayan onca yaşantıdan sonra, nihayetinde dingin, duru bir nehrin sükuneti yine onun sevgili soluklarında saklıymış. gözlerimi usulca kapatıyorum, kirpiklerim birbirine dolanıyor.

sabahın cılız, yağmur bulutlarının ardına gizlenmiş ışıkları hafifçe onun ılık tenine dokunuyor. bir de benim uslanmaz, aşık parmaklarım.

dudaklarım aklı kadar karmaşık, ruhu kadar darmaduman saçlarına yaslı. minik buseler ben farkında olmadan sessiz sedasız kopup gidiyor.

bir daha ne zaman soluyacağımı bilemediğim, yağmurda ıslanmış toprak kokusunu bencilce içime çekiyorum. bu benim ona karşı tek bencilliğim. yine de burkuluyor yüreğim.

kardelen'in uykusu derin olur, bir de içti mi ruhu duymaz, duyumsamaz artık. kalbi çığrınıp durmaya başlar, fakat ardında suskun ve uyuşmuş bir ruh saklar. ne kardelen kalbine söz geçirebilir, ne de ben.

güzel kardelen'im beni çok sever, bilirim. her şeyiyle yalan da söylese bana, bilirim gözleri hep saf ve dürüsttür. dudaklarına vurduğu çapa, gözlerine ıraktır; kardelen'in gözleri epey konuşkandır.

şimdi yine sabah olacak, yine bedeninin sıcaklığı kayıp gidecek kollarımın arasından. fakat artık bundan korkmuyorum, alıştım zira. kalan dakikalarımızın, kalan dakikalarımın tadına varmayı yeğliyorum.

çünkü aşk benim avuçlarımda fedakârlıklardan ve boyun eğişlerden ibaret, saçlarından nice şiirler çıkardığım adamın uğrunda.