Sanguine.
Nagising ako sa mahigpit na yakap sa aking beywang. Naaamoy ko din ang pabangong gamit niya. Dikit na dikit pa din ang katawan niya sa katawan ko. Ramdam ko na may tumutusok sa likod ko. Wari'y kung may ano na naman saken na gusto ko ulit maulit. Balak ko sanang kunin ang bisig niya sa beywang ko pero parang walang balak ang demonyo at hinigpitan pa ang yakap saken.
"Hmmm...." ungol niya.
Nagulat ako ng pumaubabaw saken.
"Ay tae ka!" singal ko sakanya.
Tinawanan lang ako.
"A-anong ginagawa mo?" usal kong tanong sakanya.
"Another round again I guess?" sabi niya saken na syang namang ikinagulat ko.
"A-ayoko ko n-nga. T-saka masakit pa" nahihiya kong sabi sakanya.
"I know... I just teased you.." at kinurot ang pisngi ko.
"I need to go now. I have many things to do in my office. You can go back to your work also..." at umalis sa kama.
Umalis ito sa harap ko na walang saplot. May virgi- ay di na pala to inosente. Balak ko naman sanang takpan ang mga mata ko.
"Thanks for the last night. I enjoy it" ngisi niya saken.
"P-po?" sagot ko naman sakanya.
"You can go now and get that envelope.." at kusang pumasok sa banyo.
Medyo nasaktan ako ng slight sa sinabi niya saken. Akala niya siguro pera lang ang kailangan ko sakanya. Sino ba naman ako dba? Isang maid/yaya/katulong ito yung mga term sa isang tulad ko. At alam akong di ako ang tipo ni Senyorito e, kumbaga pampalipas oras lang ako. Hahaha, shet masakit!
Masakit pa to keysa sa ma-deflorate ang cherry ko ng bonggang-bongga. Di ko akalain na mala-uganda size pala yung kay Senyorito.
Ganito pala ang feeling na ma-reject no? Gag* kase ako e. Nahulog ako patibong ng amo ko. Nahulog ako na walang may sumasalo saken. Ako naman ang dapat sisihin dito e. Binigay ko iyon sa taong gusto ko, pero di ako gusto. Sa gustong mahal ko, pero di ako kayang mahalin. At sa taong gusto ko man ipaglaban, pero di ako kayang ipaglaban kase di kami pantay sa kayamanan.
Patuloy lang ang daloy ng luha sa aking mga mata. At masakit na ng sobra-sobra.
At tuluyan na akong umalis.
-
Bukas nandito na sila Claire at Nanay Ofelia. Nakakamiss din ang mga tao dito sa mansyon. Si Senyorito? Ilang araw ng di umuuwi dito. Last na kita namin yon lang talaga sa kwarto, yung may nangyari samen. Pagkatapos wala na. Wala na din akong balak pa naungkatin yung nangyari. Sabi nga nila, past is past.
Anong oras na din at kailangan ko nang matulog. Baka anong oras na naman akong gigising nito, mahirap na baka masita ako ni Senyorito pa umuwi ito.
Alas singko palang ng umaga ay nasa kusina na ako naghahanda ng umagahan. Nakarinig kase ako kagabi ng ingay sanhi na umuwi si Senyorito. Medyo kinakabahan din ako ngayon.
Tinapos ko muna ang pag-aahin at pumunta sa likod ng bahay para diligan ang mga halaman.
Ito yung pinaka paborito ko sa lahat. Ang masaksihan ang mga nagagandahang bulaklak dito. Minsan mas gusto ko ngang dito nalang matulog kase sa silid ko. Minsan dito na rin ako umiyak nung winasak ni Senyorito ang puso ko. Shet na pagmamahal ito!
Tinapos lahat ng gawain sa loob at labas ng bahay. Kahit mag-isa lang ako ngayon kinaya naman ng powers ko. Maya-maya nandito naman sila kaya kiber lang muna saken to.
