الحلقه 11
لبنى انتبهت لنفين اوى
لبنى :انتى مين قالك انه مسافر
نفين:انتى يا لبنى
لبنى:انا اذاى اذا كان انا كنت ناسيه اصلا ومعرفش هو مسافر امتى ده انا سمعت بنات بتتكلم النهارده
نفين بتوتر :هكون عرفت منين يعنى
لبنى بتصوت جامد :نفيييين انتى ليكى دخل فى اللى حصلى النهارده
مروه:نفين اوعى تكونى انتى عملتى كده فى اختك
نفين:وانا هعمل كده اذاى انا ما نزلتش من البيت من يومين
عبد السلام:مازن قالى ان الدكاتره وزمايلها اتبعتلهم رسايل على الموبيل يعنى انتى مش محتاجه تنزلى من بيتك
نفين بعياط:انتو على طول ظلمينى انا عمرى ما اعمل كده دى اختى اكيد مازن ومش بعيد كمان هو اللى بلغ عنى زمان
لبنى بتعيط جامد فجأه وقفت وطلعت تجرى على اوضه نفين وقفلت بالمفتاح من جوه وقلبت الاوضه علشان تدور على اى اثبات فتحت كل الادراج وقلبتها وشالت المراتب كل ده بهستيريا وفضلت تكسر اى حاجه شيفاها قدامها
كل ده ونفين بتخبط على باب اوضيتها جامد وبتقولها :افتحى يا لبنى بطلى جنان
لبنى فضلت تدور على اى حاجه وفجأه لمحت موبيل صغير وطبعا فاصل مسكته فتحته ولقت الارقام بتاعت اصحابها وارقام الدكاتره ولقت الرساله مبعوتالهم كلهم رجليها مقدرتش تشيلها قعدت على الارض مكانها وماسكه الموبيل مش بتنطق مش بتتحرك تفكيرها وقف
نفين:لبنى افتحى افتحى الباب
مروه:مفيش صوت اختك اكيد حصلها حاجه انا هنادى عم فتحى البواب يكسر الباب
وبسرعه كان عم فتحى طلع وكسر الباب اول ما كسره شافو الاوضه متكسره كلها ولبنى قاعده فى وسط الاوضه واول ما الباب اتفتح رفعت عنيها وبصت لنفين وفضلت بصالها
نفين اول ما شافت لبنى بصالها وقفت مكانها وبصت على ايد لبنى لقت الموبيل فى اديها
نفين وقفت مكانها ومرت لحظه من الصمت عدت كأنها سنه
مروه:لبنى حبيبتى انتى كويسه ردى عليا
قامت لبنى من غير ولا كلمه عطيت الموبيل لنفين وراحت على اوضتها
الايام بتعدى كلها شبه بعضها لبنى بتروح المستشفى تدرب مش بتكلم حد من زميلاتها حتى لو هما كلموها
مقضيا حياتها تدريب ومذاكره كلامها قل جدا حتى مع اهلها عدت تلت شهور وسنه الامتياز خلصت ولبنى اتخصصت فى التخدير
جالها سنه التكليف فى دمنهور سافرت وبقت تفضل هناك بالاسابيع مش قادره تروح البيت حتى لما بتاخد اجازه وترجع اسكندريه بتسلم عليهم وتفضل قاعده ساكته او تذاكر ومش طايقه تبص لنفين .
مروه بقى على طول بيجيلها صداع ورعشه وعنيها على طول وجعاها
نفين:ماما انتى بقالك فتره تعبانه
مروه......
نفين:وبقالك 33شهور مخصمانى ده ايام موضوع الكليه ماخصمتنيش كده انا بس خايفه عليكى وبشوفك وانتى دايخه
مروه:والله!!خايفه عليا اوى انتى ليه وحشه كده اختك عملتلك ايه مش كفايه اللى حصل فى ابوكى بسببك هتعملى ايه تانى فينا
نفين:والله يا ماما انا سعات مش ببقى عارفه بتصرف كده اذاى سمحينى المره دى وخلى بابا ولبنى يسامحونى وانا والله هروح لدكتور نفسى انا تعبانه وحاسه بنفسى وفضلت تعيط جامد
مروه بعياط:يا نفين انا بحبك واختك وباباكى كمان بيحبوكى وعمرنا ما فرقنا ما بينكو كنتى بتفكرى فى ايه لما عملتى كده فى اختك
نفين:مكنتش بفكر كنت غيرانه منها ومن مازن
مروه:انتى اللى دمرتى حياتك بنفسك محدش ليه دخل
نفين:والله انا عارفه ارجوكى يا ماما سامحونى
مروه :صالحى اختك انتو ملكوش غير بعض انا وباباكى مش هنعيشلكو على طول
نفين :حاضر
مروه قامت وداخت ووقعت
نفين بتصوت:ماما ماما يالبنى حد يلحقنى جرت لبنى ودكتور عبد السلام حرك كرسيه وراحو بسرعه لقو مروه فى الارض ونفين فوقيها وعماله تعيط وتصوت
لبنى :ايه اللى حصل
نفين :كنا بنتكلم ووقعت
لبنى:اكيد حرقتى دمها لو حصلها حاجه هيبقى بسببك انتى انانيه
نفين بتعيط:والله ما عملتلها حاجه
دكتور عبد السلام بيزعق :انتو هتتخانقو وتسيبو امكو مرميه كده
لبنى بتعيط حاولت تفوقها بس معرفتش من كتر توترها عبد السلام:اطلبى الاسعاف بسرعه يا لبنى
الاسعاف جت واخدتها على المستشفى اللى اهتمو بيها جدا علشان والده دكتوره لبنى
