الحلقه 14
كل ابطالنا حضرو نفسهم للسفر وللمؤتمر كل الطائرات وصلت مطار شرم الشيخ
لبنى مع مامتها ونفين
لبنى:ماما اعرفك بدكتور ايمن زميلى
مروه وباين عليها التعب :اهلا يا حبيبى لبنى بتحكيلى عنك وعن وقفتك جنبها
ايمن:ربنا يخليكى دى لبنى فى عنيا انا بس عايزك تبقى قويه كده وتخفى بسرعه لاحسن من ساعه ما تعبتى ولبنى مكتئبه جدا
مروه:هى حكيتلك عليا
ايمن:هى لبنى بيتبل فى بوقها فوله
وضحكو كلهم
مشيو مع بعض للفندق بتاعهم لما وصلو كان معظم زمايلهم وصلو وكلهم فى اللوبى بتاع الفندق
دكتور محمود كمان كان واقف مع اصحابه
فجأه محمود بصوت عالى جدا
محمود:دكتور مااااااااازن
كل الل فى اللوبى انتبهو جدا وبصو على باب الفندق
مازن كان داخل من باب الفندق لابس بدله رصاصى غامق وهو طويل وليه هيبه لفت نظر كل اللى فى اللوبى
قلع نظاره الشمس وابتسم لمحمود اللى جرى عليه وحضنو بعض
محمود:ايه يا معلم كل دى غيبه
مازن:دى هى سنه وحيده بس والله وحشتنى عامل ايه
محمود:الحمد لله تمام تعالى اقف معانا اعرفك على زمايلنا
مازن وقف معاهم وكلهم مش مصدقين ان ده مازن فهمى مفكرينه راجل كبير وفجأو ان هو لسه شب صغير بس اسمه هو اللى كبير
لبنى فى الوقت ده قلبها كان هيقف مش عارفه تبصله وتفضل بصاله لانه وحشها جدا ومش عايزه تنزل عنيها من عليه ولا تدور وشها علشان محدش يلاحظ وهو كمان مايشوفهاش بصاله
بس طبعا اكتر حد اخد باله مروه ونفين اخدو بالهم من الدموع اللى لمعت فى عين لبنى ورافضه تنزل
مازن واقف مع دكاتره كتير وبيتكلمو بس بيبص حواليه لان قلبه بينبض اوى ومش عارف ليه فجأه لمح مدام مروه بوشها الاصفر وباين عليها التعب جدا قاعده على انتريه بس هى كمان شافته فى نفس اللحظه ومن غير تفكير راح عليها باهتمام واضح
مازن:ايه يا حبيبتى الف سلامه عليكى
مروه:ربنا يخليك يا مازن عامل ايه
مازن:الحمد لله انتى اللى عامله ايه وصحتك
مروه:اهو الحمد لله ذى ما انت شايف
مازن:لا يا روحى هتخفى وهتبقى ذى الفل ان شاء الله
مروه:انا هخف علشان شوفتك
مازن:حبيبتى انتى والله
كل ده ومازن نازل لمستواها وهى قاعده وماسك اديها بأديه الاثنين وابتسملها وبيقوم بيبص لقى لبنى وراها بصاله بحيره خايفه رد فعله هيبقى ايه
مازن بأبتسامه:اذيك يا دكتوره لبنى
لبنى هزت دماغها بالايجاب وبصوت مش واضح:الحمد لله ايمن:دكتور مازن ومد ايده يسلم عليه انا والله كان نفسى اتعرف على حضرتك من زمان
مازن:اهلا وسهلا حضرتك مين؟
ايمن:انا دكتور ايمن زميل دكتوره لبنى بس غريبه لبنى عمرها ما قلتلى انها تعرف حضرتك ده شرف كبير ليا والله
مازن وشه اتقلب وحس بحاجه بينهم:معلش اصل دكتوره لبنى بتنسى كتير بس الشرف ليا انا
نفين:اذيك يا مازن
مازن :اذيك يا نفين
نفين:انت فين واحشنا
مازن:ما تشوفيش وحش
نفين:انت تعرف دكتور ايمن
مازن:لا لسه متعرف عليه دلوقتى اهو
نفين:هو ربنا يخليه تقريبا جاى مع لبنى علشان يخلى باله منها ومن ماما ماسبناش ولا لحظه راجل بمعنى الكلمه
لبنى فهمت هى بتحاول تعمل ايه بتحاول تقطع اى امل قدام مازن
مازن بأبتسامه :هو باين عليه انه طيوب ولذيذ انا هستأذن علشان محمود ما يزعلش بعد اذنكو
مازن مشى ولبنى فضلت باصه لنفين اوى بصه معناها انا عارفه انتى عايزه تعملى ايه
ايمن:بعد اذنكو انا كمان هروح اقف مع دكتور مازن وباقى الدكاتره
وفعلا وقف معاهم واتعرف عليهم
ايمن:دكتور مازن انا اول ما شوفتك قولت اكيد هتبقى مغرور بس والله حضرتك شخصيه جميله جدا
مازن:ربنا يخليك انا تحت امرك فى اى حاجه
وقفو شويه وبعدين كلهم طلعو على الغرف بتاعتهم المؤتمر كان الساعه 5
كلهم حضرو المؤتمر بعد ما خلصو
كان مازن واقف هو ومحمود وايمن انضم ليهم
ايمن:حضرتك قريب دكتوره لبنى ولا مجرد معرفه
مازن:لا مجرد معرفه
ايمن :تعرفهم من زمان
مازن:عايز توصل لأيه
ايمن:لا ابدا بندردش
مازن:انا كنت تلميذ دكتور عبد السلام ونفين كانت زميلتى وبعدين دكتوره لبنى لما قضت سنه الامتياز فى الميرى انا كنت موجود وبس
ايمن: انا اتعرفت على لبنى فى دمنهور ولقيتها مؤدبه جدا وجميله الصراحه انا اعجبت بيها بس موضوع مامتها ده خلانى اتأخر شويه فى موضوع الارتباط
مازن بيسمعو ومفيش اى تعبير على وشه :انت مش هتلاقى فى ادبها ولا اخلاقها
ايمن:بس غريبه هى عمرها ما قلتلى ان نفين دكتوره هى تخصص ايه
وهنا تلفون ايمن رن
فى غرفه لبنى فوق فى الفندق بعد المؤتمر طلعت لبنى لقت نفين ومامتها قاعدين
نفين:مالك يا لبنى انتى من ساعه ما طلعنا الاوضه ما نطقتيش بكلمه
لبنى:اوعى تفكرى انا مش عارفه انتى بتعملى ايه
نفين:هكون بعمل ايه يعنى
لبنى:انا سامحتك وقولت انك اتغيرتى بس لسه الحقد مالى قلبك
نفين:انتى انانيه وعايزه تاخدى كل حاجه مش مكفيكى ايمن دكتور وبيحبك عايزه ايه تانى
لبنى:وانتى مالك بتدخلى ليه
نفين:لسه بتفكرى فى مازن بعد ما سابك فى مصيبتك وسافر ده ملوش امان افهمى ومطلق لكن ايمن
لبنى قطعتها بزعيق :لاخر مره هقولك خليكى فى نفسك وهو كل مين اللى فضحنى مش انتى
مروه:كفايه كده انتى وهى مش بتحسو
لبنى :قوليلها هى خليها تبعد عنى
نفين :هبعد عنك لو بعدتى عن مازن هو مش زميلى انا خليكى فى زمايلك
لبنى:لا هو مش زميلك هو دكتور اد الدنيا وانتى واحده اطردتى من الكليه
مروه:بس يا لبنى
نفين:شوفتى بقى مين اللى جواه اسود
مروه :كفايه يا نفين
لبنى:انضفى شويه يا نفين
وفجأه مروه اغمى عليها ووقعت فى الارض
لبنى :ماما ماااماا فى ايه
حاولت لبنى ونفين يفوقوها وهما بيعيطو بس ماعرفوش لبنى مسكت موبيلها وكان اخر واحد كلمها ايمن اتصلت بيه
فى بيت سلوى
زياد:ماما انا وصلت لعمتى وهروح ازورهم قريب جدا
سلوى:يابنى انت مصمم تضايقنى هتفتح علينا باب جهنم مش هترتاح
زياد:مش معقول تبقى عيلتى كبيره كده وانا اعيش فى المكان الشعبى ده
سلوى :وانت مفكر انهم اول ما يشوفوك هياخدوك بالحضن هيأذوك ومش لوحدك هيأذونا كلنا
زياد:على الاقل ابقى حاولت بدل ما أعيش عمرى كله ندمان انى ما حاولتش
سلوى:انت الكلام مش نافع معاك اما يجو اخواتك يشفولك حل انا تعبت منك
موبيل ايمن رن
ايمن:دى لبنى جبنا فى سيره القط
محمود :هترد ولا
ايمن:طبعا هرد هو انا اقدر ما اردش عليها
محمود ومازن بصو لبعض لحظه اول ما قال كده
ايمن:الو
لبنى بعياط:ايمن الحقنى بسرعه
ايمن :فى ايه اللى حصل
محمود ومازن انتبهو اوى
لبنى:ماما اغمى عليها ومش بتفوق ونبضها ضعيف
ايمن:انا طالعلك حالا
مازن بلهفه:مالها
ايمن :مامتها اغمى عليها فجأه
مازن بدون تفكير قام جرى مع ايمن ومحمود طلعو على الاوضه بتاعت لبنى مازن كان باين عليه اوى الخوف
خبطو على الباب
فتحت لبنى وهى بتعيط لقت مازن فى وشها وقفت فى مكانها لحظه وعنيهم اتلاقو
مازن زق الباب ودخل ووراه ايمن ومحمود
مازن:هاتيلى السماعات ايه اللى حصل بالظبط
لبنى :كنا بنتكلم وهى فجأه وقعت
مازن:فى حاجه ضيقتها
نفين:انت بتسأل كتير ليه ما تشوف شغلك اه كنا بنتخانق
ايمن:خلاص اهدى يا نفين هتبقى كويسه
مازن بنرفزه بص لمحمود وسكتو هما الاتنين
ايمن واقف جنب لبنى :ما تقلقيش هتبقى كويسه والله
مازن مسك تلفونه وطلب الاسعاف وبعدين بصلهم
مازن:لازم مستشفى فورا نبضها ضعيف جدا
لبنى بتعيط جامد ونفين
مازن اتصل بالريسبشن فى الفندق وبلغهم انه طالب اسعاف بسرعه
مازن:مش هينفع نستنى الاسعاف كده كتير ممكن اخدها فى عربيه من الفندق ونجرى بسرعه وفعلا طلب عربيه وشال مدام مروه ونزلو للعربيه وجرو بيها على المستشفى
فى المستشفى اخدوها منهم وكلهم واقفين بره
ايمن واقف جنب لبنى اللى بتعيط جامد :ما تخافيش الدكاتره هيطمنونا دلوقتى
نفين قاعده بعيد لوحدها
مازن ومحمود واقفين مع بعض
محمود: يلا بينا نمشى احنا ملناش لازمه عملنا اللى علينا
مازن:يعنى هينفع نسيبهم فى الظروف دى لا طبعا
محمود:انت ما شوفتش نفين كانت مش طيقانا اذاى
مازن:وانا مالى بيها عايز اطمن على مدام مروه
محمود:مدام مروه برضو اللى انت عايز تطمن عليها ولا لبنى
مازن:انا مش قادر اشوفها بتعيط كده
لبنى بتعيط وعنيها كل شويه تروح على مازن وفى نفسها انا عيزاه هو اللى واقف جنبى عايزه اعيط فى حضنه بس على الاقل وجوده مطمنى
الدكتور طلع :اطمنو مفيش حاجه شويه زعل وظبطنا الضغط وهى طبعا حالتها ماينفعش معاها الزعل هى هتنام لحد الصبح وجودكو ملوش اى لازمه
محمود:طيب يا جماعه ربنا يطمنكو عليها احنا هنروح
مازن باصص للبنى: لبنى ارجوكى كفايه عياط
لبنى بصتله اوى وهزت دماغها بالايجاب بس دى كانت اشاره ان هى تتفتح فى العياط جامد اوى
ايمن مسك اديها :تعالى نقعد شويه
نفين:ايه هتفضلو منورنا كتير مش الدكتور قال ملكوش لزمه
محمود:يلا يا مازن احنا اصلا غلطانين اننا نعبر واحده ذى دى
مازن:انتى بقيتى كده ليه
بص على لبنى لقاها قاعده وايمن قاعد جنبها حاطط ايد على كتفها والايد التانيه ماسك اديها عرف ان خلاص وجوده جنبها ملوش لازمه
محمود:يلااااا
وفعلا مشيو طول الطريق مازن ما نطقش كلمه واحده وبعد ما وصلو
محمود:هتفضل ساكت كده كتير
مازن:تعرف وجودى هنا كان غلطه انا ايه اللى نزلنى مصر
محمود:انت اتجننت نازل علشان بلدك واهلك مش علشانها
مازن موبيله رن
مازن:ايوه يا ماما
سلوى:ايه يا حبيبى مش تطمنى عليك
مازن:انا كويس ووصلت الحمد لله وحضرت المؤتمر ولسه فيه مؤتمر تانى بكره الصبح هحضرو واجى على طول
سلوى:مش كل اصحابك هيقعدو يومين بعد المؤتمر وقولت هتقعد معاهم
مازن:لا اصل اكتشفت ان انتو وحشنى ادهم وزياد عاملين ايه
سلوى:ادهم كويس الحمد لله
مازن:وزياد لسه ما اتعدلش
سلوى:لا خلاص لما تيجى بقى
مازن :اوك سلام دلوقتى
