I fell in love with you

Fun

Julia POV

Ik heb met Samuel afgesproken vandaag. Ik zit op de fiets naar zijn huis. Ik heb gemengde gevoelens, ik weet niet zo goed wat ik er mee moet. Gisteren was super gezellig, alsof er niks was gebeurd, maar toch voel ik me nog steeds heel erg schuldig, maar gelukkig is alles goed en zegt Samuel dat hij niet boos is.
Ik kom aan bij Samuel zijn huis en zijn zus laat me binnen. Samuel zit in zijn kamer. Ik loop de trap op naar boven en blijf heel stil voor zijn deur staan. Zijn prachtige stem vult de bovenverdieping. Hij zingt "When I was your man" van Bruno Mars, ik heb hem nog nooit dit nummer horen zingen. Ik blijf staan voor zijn deur en sluit mijn ogen. Is this real? Hoe kan iemand zo'n prachtige stem hebben? Als ik de deur langzaam open doe zit Samuel met zijn rug naar mij toe aan zijn bureau. Hij maakt de laatste noten af. "Hi" zeg ik als het stil is. Ik zie dat Samuel schrikt, hij veert een klein beetje omhoog van zijn stoel. "Hee liefje, stond je hier al lang?" antwoordt hij verrast. "Haha ja, ik was je prachtige gezang aan het luisteren." zeg ik glimlachend. Samuel staat op en slaat zijn armen om me heen. "Ik heb je gemist." fluistert hij. Hoezo dan? Denk ik. We hebben elkaar nog geen 24 uur voor het laatst gezien. Maar dat maakt natuurlijk niet uit. Stiekem heb ik hem ook gemist. We geven elkaar een kus en we ploffen op zijn bed neer. "Wat zullen we doen vandaag?" vraag ik. "We kunnen even naar het bos gaan? Dan kunnen we daar even een wandeling maken ofzo." zegt Samuel. Ik stem in en we lopen naar beneden. We lopen naar buiten richting het bos. Onze handen houden elkaar vast en onze vingers vlechten samen.

We lopen in het bos. We praten over vanalles en het is heel fijn om weer even zoiets samen te doen. Gelukkig hebben we het niet meer over die avond waarop alles mis ging, nee we hebben het gewoon over leuke dingen, gelukkig. We stoppen even bij een bankje, en gaan daar op zitten. We zitten dichtbij elkaar en we kijken naar de honden die langsrennen. Het baasje roept wat namen en de honden zoeven weer langs ons naar het baasje, met een bal. Het is bizar hoe hard die beesten kunnen rennen. Ik wou dat ik dat kon. Ik moet lachen. "Wat is er zo grappig?" vraagt Samuel en ik moet grinniken. "Niks." Zeg ik en ik moet weer lachen. Samuel gaat over me heen hangen en begint me te kietelen. "Ha-ha-ha-ha Sam stooooop." Zeg ik maar het komt er niet vloeiend uit. Ik lach het uit maar onze pret wordt ineens super vervelend verstoord.
De grootste fout van mijn leven staat ineens voor mijn neus, en kijkt mij én Samuel boos aan.
Nee hé denk ik ...