That bitch is mine

chapter two:

chapter two

I slowly open my eyes..lahat ng nasapaligid ko ay puti..hindi ko magalaw ang katawan ko..

"nik,nik,iha ayos kalang?"nakita ko si tito george..

hindi ko pa kayang mag salita..nanatili lang akong nakatitig sakanya..

"salamat naman at nagising kana iha..sandali at tatawag lang ako ng doctor"

naramdaman kong umalis na siya..siya si Si tito george,ang kaibigan ni daddy.

I want to ask him kung nasan si daddy at mommy.. pero napaka hina ko pa.. di ko pa kayang mag salita..

maya maya ay nakita ko sina Alex,aby at tom..kitang kita ko ang pag aalala sa mga mukha nila...

"nik?naririnig mo ba kami?"alex

ungol lang ang naging sagot ko..kitang kita ko ang pag tulo ng mga luha sa mga mata ni aby..

"nik...please be strong..were always here for you.."aby

sila ang mga childhood friends ko..I'm glad na nandito sila...hindi nila ako iniiwan..kahit na baldado ako ngayon..

maya maya ay dumating na ang doctor at tiningnan ang vitals ko..at narinig kong maayos na ang lagay ko pero matagal tagal padaw bago makarecover muli ang katawan ko.

after two weeks ay nakakapagsalita narin ako at medyo nagagalaw ko na ang kalahati ng katawan ko..

"iha,nagugutom kana ba,?"sabi ni tito george

"hindi papo..t-tito nasan si momy at Daddy? "

kahit natatakot man akong malaman ay napilitan parin akong tanungin yun

biglang lumungkot ang ekspresyon ng kanyang mukha...inaasahan ko man ang magiging sagot niya ay di ko parin makuhang maniwala..

"patay na sila iha...dead on the spot ang daddy mo while ang mommy mo....umabot man siya dito sa hospital ay dinaman siya inabot ng isang oras..."

di ko nanaman napigilang humagulgol ng iyak...ang sakit...bakit sakin pa nangyari to?naging mabuti naman akong anak...bakit sila pa!

nakalabas din ako ng hospital sa loob ng dalawang buwan...napuruhan kasi masyado yung paa ko kaya nahirapan akong maglakad. ..sabi nila aby tatlong linggo akong nacoma...at nag papasalamat silang buhay pa ko...samantalang ako...ipinalangin ko na sana ay namatay nalang rin ako...

nanatili akong tahimik...sa loob ng ilang taon...hindi ko alam kung pano ako makaka move on pagkatapos ng mga nang yari......

naisipan ni tito george na ipadala ako sa canada at doon magbagong buhay...sinamahan ako ni aby at di nag laon ay sumunod sina alex at tom...

16 yrs old palang ako...sa edad na katorse ay naulila na ko..siguro nga kailangan ko pang mabuhay para kay tito george at sa mga kaibigan ko...sila nalang ang meron ako..