𝐒 𝐓 𝐀 𝐋 𝐊 𝐄 𝐑. finn wolfhard

n e u f

Το 2020 μπήκε για τα καλά, στην μικρή πολύ στην οποία μένω. Χιόνια παντού, χαρούμενες φωνές στον δρόμο να ψέλνουν Χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Όλοι μέσα στην τρελή χαρά!

Κι εγώ σε αντίθεση με την χαρά έξω, μαραζώνω μέσα στο σπίτι. Οι γονείς μου λείπουν κι αυτά τα Χριστούγεννα• ένας Θεός ξέρει που ακριβώς βρίσκονται.

Μόνο μια κάρτα μου στείλανε μαζί με κάτι σοκολατάκια, τα οποία τα πέταξα στον κάδο και την κάρτα την έβαλα να καίγεται στο τζάκι. Ο μυστηριώδης τύπος μου έστειλε κι αυτός μια κάρτα η οποία μου φάνηκε πολύ χρήσιμη για να ζεστάνω το κοκαλάκι μου, αντί να ξοδεύω ξύλα. Με λίγα λόγια κάηκε κι αυτή. Βέβαια όπως συνήθως, αυτός ήξερες πως την έκαψα και μου έστειλε μήνυμα για εξηγήσεις, αλλά τον έγραψα κανονικά. Η Αριάνα δεν μου μιλάει πλέον! Έχω χάσει κάθε ελπίδα και δεν έχω όρεξη για τίποτα.

Άγνωστος: Είδα πως έκαψες την κάρτα μου! Μαζί με αυτήν, έκαψες και την καρδιά μου

Εγώ: Να δεις και πόσο καμένη είναι και η δική μου!

Άγνωστος: Τι εννοείς;

Δεν απάντησα! Τον αγνόησε και συνέχισα στην μιζέρια μου. Όλο το σπίτι μπορεί να ήταν φωλιά για να περνάει κάποιος ζεστά τον χειμώνα του, αλλά με εμένα μέσα είναι λες κι  ο νότιος πόλος βρίσκεται εκεί!

Το μόνο άτομο που δεν περίμενα να με επισκεφτεί ήταν ο Φιν!

"Χρόνια πολλά τ/ο/σ!" μπήκε χαρούμενος μέσα στο σπίτι. "Τι νεα;"

"Τα ίδια! Σπίτι, μοναξιά, τηλεόραση, φαγητό, ύπνος...και κάθε μέρα ξανά από την αρχή" είπα ανέκφραστα κοιτώντας τις φλόγες να χορεύουν στον ρυθμό της φωτιάς.

"Αρκετά στενοχωρημένη σε βρίσκω!" Είπε σκεπτικός

"Είναι τα χειρότερα Χριστούγεννα της ζωής μου! Οι χειρότερες γιορτές που έχω περάσει εδώ και τα 16 χρόνια της ύπαρξης μου" είπα σαρκαστικά και εκείνος χαμογέλασε στραβά.

"Η Αριάνα δεν σε επισκέφτηκε; Είστε φίλες εδώ και αρκετά χρόνια" με ρώτησε και με κοίταξε, σαν ήξερε ήδη την απάντηση.

"Μου είπε πως δεν πρέπει να είμαστε άλλο φίλες και κάτι τέτοια περίεργα. Της εύχομαι καλή σταδιοδρομία της οχιάς" είπα πνιχτά.