𝐒 𝐓 𝐀 𝐋 𝐊 𝐄 𝐑. finn wolfhard

o n z e

Η κλήση σας πρωοθήτε. Αφήστε το μήνυμα σας μετά τον χαρακτηριστικό ήχο...

"Γεια σου Σάιμον...ήθελα να σου πω, πως επειδή νιώθω λίγο μοναξιά, μήπως θα μπορούσες να περάσεις από το σπίτι μου; Έχουμε καιρό να τα πούμε"

Έκλεισα την κλήση και παράτησα το κινητό μου στο τραπέζι της κουζίνας. Τι στο καλο, γιατί δεν απαντάει; Αυτός συνήθως απαντάει πάρα πολύ γρήγορα.

Μπορεί να κάνει μπάνιο ή μπορεί απλός να το έχει αφήσει το κινητό του αφόρτηστο. Σίγουρα κάτι τέτοιο θα έγινε.

Ξαφνικά μετά από κάποια λεπτά το κινητό μου χτύπησε έχοντας την ελπίδα πως ήταν ο Σάιμον. Όμως με περίμενε κάτι άλλο, κάτι πιο απρόβλεπτο.

"Εσύ!" Είπα απότομα και με φωνή που έτρεμε από τα νεύρα "Τι θέλεις πάλι; Σου έχω πει μείνε μακριά μου. Και αν θέλεις να μου την πεις για την κολοκάρτα σου, χέστηκα! Βαρέθηκα τα παιχνίδια σου" φώναξα με μάτια βουρκωμένα.

"Θα σκάσεις; Πάντα λάτρευα το άκουσμα της φωνής σου, αλλά τώρα είναι τρομερά εκνευριστική" η αλλοιωμένη φωνή ακούστηκε σαν ψίθυρος

"Ήθελα να σου πω, πως λυπάμαι για τον φίλο σου που δεν σου απαντάει. Ελπίζω να το κάνει σύντομα. Κρίμα δεν είσαι κι εσύ που είσαι όλη μέρα μόνη σου;" είπε ειρωνικά και ένα απόκοσμο γέλιο ακούστηκε από την γραμμή.

"Βρε άντε χάσου ψυχάκια!" Έκλεισα με δύναμη το τηλέφωνο και μπλόκαρα τον αριθμό. Ξέρω πως είναι κάπου κοντά μου και με ακούει...το ξέρω πολύ καλά. Αλλά δεν τον φοβάμαι δεν μπορεί να μου κάνει τίποτα.

Προς έκπληξη μου το τηλέφωνο ξανά χτύπησε.

"Όχι πάλι!"

Το όνομα Σάιμον εμφανίστηκε στην οθόνη του κινητού μου το άνοιξα βιαστικά και έβαλα το ακουστικό στο αυτί μου.

"Σάιμον! Δόξα τον Θεό απάντησες. Πήρες το μήνυμα μου;" ρώτησα

"Ναι, αλλά κοίτα δεν μπορώ να έρθω! Βασικά ξέρεις κάτι θα σου πω τα πάντα..."
Είπε με μια αποφασιστικότητά κι εγώ έμεινα να κοιτάω το άδειο τοίχο σαστισμένη. "Τι συμβαίνει;" ρώτησα ξανά.

"Άκου y/n, πήρα τηλέφωνο την Αριάνα" μόλις άκουσα το όνομα της έκανα μια γκριμάτσα αηδίας και περίμενα να συνεχίσει. "Μου είπε πως δεν ήθελε να τελειώσει έτσι η φιλία σας. Κάποιος την πήρε τηλέφωνο και της είπε να σταματήσει να κάνει παρέα μαζί σου απειλώντας πως θα την κάνει κακό. Κι εμένα με πήρε τηλέφωνο αυτός πριν από λίγο και μου είπε ακριβώς το ίδιο πράγμα απειλώντας πως θα σου κάνει κακό. Y/n πραγματικά πρέπει να σταματήσουμε να κάνουμε παρέα όλοι μας. Είναι ηια το καλό σου" είπε ο Σάιμον ψιθυρίζοντας.

"Κι εμένα με παίρνει αυτός τηλέφωνο εδώ και αρκετό καιρό" Είπα αποφεύγοντας να σχολιάσει το θράσος του ανώνυμου τύπου.

"Με πιστεύεις έτσι;" με ρώτησε

"Ναι"

"Χαίρομαι...νομίζω πως ήρθε η μαμά μου πρέπει να κλει-" και εκεί η γραμμή κόπηκε  απρόσμενα. Μουρμούρισα κάνα δυο φορές το όνομα του, αλλά καμία ανταπόκριση. Σκέφτηκα πως μάλλον θα έπεσε η γραμμή.

Το σκοτάδι είχε ήδη πέσει στον δρόμο. Σε μια εβδομάδα άνοιγαν τα σχολεία και έπρεπε να είχα διαβάσει τα μαθήματα μου. Όχι πως δεν έχω χρόνο, αλλά έχω βάλει πρόγραμμα την άλλη εβδομάδα έχω σκοπό να την περάσω βλέποντας όλη μέρα Netflix.

Ανέβηκα στο δωμάτιο μου άνοιξα τα βιβλία μου και άρχισα να διαβάζω μέχρι που με πήρε ο ύπνος πάνω τους.

Ξύπνησα μετά από έναν δυνατό γδούπο στην πόρτα του σπιτιού μου κατέβηκα τρέχοντας τα σκαλοπάτια και άρπαξα το τηγάνι της κουζίνας.

Έτσι και είναι αυτή η ανώνυμη μαϊμού θα του ανοίξω το κεφάλι στα δύο.

"Ποιος είναι;" ρώτησα

"Ο Φιν, άνοιξε μου y/n. Είναι πραγματικά επείγον" φώναξε και πλησίασα την πόρτα και του την άνοιξα.

"Y/n θέλω να σου πω κάτι και θέλω να μείνεις ψύχραιμη. Κάτσε βασικα πρώτα κατω" κάθισα στον καναπέ και τον κοίταξα.

"Τι έγινε πάλι; Πες μου πως σε πήρε τηλέφωνο κάποιος και σου είπε να σταματήσεις να κάνεις παρέα μαζί μου" είπα τρομοκρατημένη.

"Μπαρντόν; Όχι ούτε κατά διάνοια. Ποιος παίρνει τηλέφωνα και τα λέει αυτά;" ρώτησε νευριασμένος.

"Άσε τα αυτά και πες μου τι έγινε" ανταποκρίθηκα όλο αγωνία.

"Πώς να σου το πω...απήγαγαν τον Σάιμον" μου είπε. Το κοίταξα έτοιμη να βάλω τα γέλια. Αχ Θεέ μου καλό πολύ καλο το αστείο.

"Ωραίο αστείο! Πραγματικά τι έγινε Φιν;" ρώτησα και τον κοίταξα.

"Δεν σου κάνω πλάκα! Το σπίτι του το έχουν κάνει λίμπα και να φανταστείς η μητέρα του δεν ήταν σπίτι τους. Αυτή το βρήκε άνω κάτω" μου ανακοίνωσε.

Εγώ με βουρκωμένα μάτια τον κοιτούσα ανήμπορη να καταλάβω τι έχει συμβεί.

"Πώς το ξερεις πως το απήγαγαν;" τον ρώτησα, ενώ τα δάκρυα μου έβγαιναν δειλά δειλά από τα μάτια μου. "Μπορεί απλός να έφυγε ή να μάλωσε με κανέναν. Ποιος θα ήθελε να τον απαγάγει;"

"Έλα να σε κάνω μια αγκαλιά!" Είπε και τον αγκάλιασα. Η αγκαλια του ήταν τόσο ζέστη, μπορούσα να ακούσω την καρδιά του να χτυπάει στο στήθος του. Τα μαλλιά του με γαργαλάγαν καθώς ήταν πολύ σγουρά.

"Θα είμαι δίπλα σου σε ό,τι και να χρειαστείς" μου ψιθύρισε γλυκά. Δεν απάντησα απλός τον αγκάλιασα ακόμα πιο σφιχτά.

"Τι θα γίνει κι αν δεν τον βρούνε;" ρώτησα απευθυνόμενη στον εαυτό μου πάρα σε αυτόν.

"Θα τον βρούν! Το υπόσχομαι" είπε και ένιωσα μια σπίθα ελπίδας. Η ελπίδα είναι πιο δυνατή από τον φόβο αν υπάρχει ελπίδα όλα είναι δυνατά.