Kaçış Yolu: F İ N A L

152 13 7
                                    

Multimedya: Yarkın

Soğuk suya birden dalmasıyla vücuduna yayılan titreme zamanla yerini rahatlamaya bıraktı. Suda gidebildiği kadar dibe gidip kayalıklardan uzaklaşmaya başladı. Ortağı onu orada bekliyordu. Onu düşünmenin verdiği titreme suyun verdiğinden daha fazlaydı. O nasıl anlatılırdı, ah hayır farklı değildi. Değişikti. Ama bu onu çekici yapan şeydi ya zaten. O karizma sahibiydi.

Tam da karizma kelimesinin tanımına uyuyordu. Büyüleyici güç ve yetenek. Onun karizmasını bakışlarında görebilirdiniz. Hatta en ufak hareketinden anlayabilirdiniz.

Bİr an önce düşüncelerinden sıyrılıp su yüzüne çıkmalıydı. Aptal polisler onun öldüğüne inanmalıydı. Ah, gerçekten fazlasıyla aptaldılar. Bu zamana kadar Balk'ın gerçekten suçlu olduğuna nasıl da inanmışlardı. Ama nereden bileceklerdi ki Balk'ın aslında hipnotize edildiğini ve ablasının hayatta olduğunu.

Hatta ablasının ona bu kadar yakınında olduğunu... Daha doğrusu ablası tarafından büyütüldüğü için kendisini Balk'ın ablası olarak görüyordu nedense. Ama şimdi bunları düşünemezdi.

Birkaç kulaçlık mesafede onu bekleyen tekneyi gördü ve hızla yüzdü. Onu görmek için deliriyordu. Ondan büyük olmasına rağmen ona aşıktı, kimse bunu değiştiremezdi.

Ezra'nın geldiğini görünce teknenin kıç tarafına gitti. 2 haftadır göremiyordu onu. Ama işleri her zaman önde geldiği için böyle olmuştu.

Ezra üzerindeki ıslak giysilere aldırmadan onun yanına geldi ve sinirle soludu.

"İki haftadır nerelerdeydin sen?" Gözlerini deviren Yarkın zaten yeterince yorgundu. "Seninle tartışmayacağım Ezra."

"Hah! Tartışma eylemi karışık saygı çerçevesinde olur ki senin gibi saygısızdan bunu beklemiyorum zaten!" Sinirle alt kata inen merdivenlere yöneldi. Ensesinde oluşan yanmayla durdu. Yarkın saçlarından tutmuş onu sürüklüyordu.

Gözleri dönen Yarkın, kızın kafasını hırsını alana kadar demir parmaklıklara vurdu. Öldüğünü anladığında ise elini Ezra'nın kıyafetine sildi ve denize attı. Zaten öldü sanıyorlardı.

Üst kattaki balkonda beliren gölgeyle kafasını kaldırdı.

"Sonunda kurtulduğumuza sevindim. Yani Ezra'dan."  Küçümseyici sırıtışı yayıldı yüzüne.

"Artık Balk'ta kafayı yediğine göre istediğimiz gibi yaşayabiliriz oğlum."

"Dayıma üzüldüm. Erken delirdi. Biraz daha direnir sanıyordum." İkisinin kahkahası kayalıklarda yankılandı.

# gerçekler #

Ezra ve Balk'ın ablası katil. Tabii ki Balk'ın yeğeni olan Yarkın'da.

Tek masum Balk.


Dedigim gibi her görünenin ardında bir görünmeyen vardır. Ezra cinayet işledikten önceki ve sonraki bir saati unutuyor. Siliniyor. Yarkın ona bazı fotoğraflar gönderince gerçeği anlıyor ve soru-cevap şeklinde Sokrates yönetimi diyebileceğimiz bir şekilde Balk'a bunları yaptığına inandırıyor.

Balk saf. Gerçekten saf, yani yaşadıkları yüzünden.

Yazar notu: ilk kez bir hikayeyi bitirdim. Değişik bir hismiş. Umarım sizin için farklı tatlar aldığınız bir hikaye olmuştur ve beklemediğiniz bir sonuç çıkmıştır. :")

♣Kaçış Yolu♣Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin