Cehennem

Bölüm 4

"Kaçırılış"

Eve girdiğimde dışarıda sanki güveneceğim tek insanı bırakmışım gibi hissettim neden böyle bir hisse kapıldım bilmiyorum . Evde kimse yoktu acaba nerede ki bu adam gene başıma bir belamı açacaktı bu tarz kuruntuları kafamdan atmaya çalışıyordum yoksa iyice sıyırmama az kalmıştı . Evin içi leş gibi alkol kokuyordu temizlemem lazım yoksa kokudan kanser olurduk pardon olurdum babamın kanser olacağı yok bünyesi alkolsüz yapamıyor ki . Evin bütün temizliği 1 saatimi almıştı ve ben yorgunluktan ölüyordum saat gece yarısı olmak üzereydi ve daha eve gelmemişti babam artık beklememe gerek yoktu sarhoş gelirdi o yüzden direk uyusam iyi olurdu. Hızla odama çıkıp yorganın altına girdim ve huzurun kollarına bıraktım kendimi.

Gözlerimi araladığımda hava daha yeni aydınlanıyordu usulca ayaklarımı yataktan aşağı sarkıtıp bir süre ayılmak için etrafa bakındım gece geç yattığım için çok uykum vardı. Oturarak uykum kaçmıyordu en iyisi elimi yüzümü yıkayıp duş almaktı ama ondan önce temiz eşyalarımı dolabımdan çıkardım . Duşumu aldıktan sonra giyinip saçlarımı taradım hızlı olmam lazımdı yoksa dükkanı geç açabilirdim ve bu son isteyeceğim şeylerden biridir. Salonun koltuğunda yamuk yılık yatan babamı gördüm gece gene tahmin ettiğim gibi sızmış ses çıkarmama çalışarak evden çıktım ve dükkana doğru yürümeye başladım. Dükkanın önüne geldiğimde petekleri açıktı yani Ali amca dükkanı açmış yapacağım bir şey yoktu artık bende dükkana girdim , Ali amca kızmamış geç geldiğime bereket bari özür olarak müşterilerle sıkça ilgileneyim biraz olsun kendimi mutlu hissederdim . Bütün gün çok yoğun bir şekilde müşteriler ile ilgilendim , bütün vücudum yorulmuştu kendimi hemen koltuğa attığımda ali amcanın kahkahasına işittim "Yoruldum mu kızım sen hadi çık istersen geç olmadan ." dediğinde gülümsedim çok geç olmamıştı aslında saat 22:10'du tam sitem edecektim ki kaşını kaldırdı ne diyeceğimi anlamıştı bende ret etmeden üstüme ceketimi giyip çıktım dükkandan . Rüzgar bu gün sanki dans ediyordu saçlarımda bu hoşuma gitmiyor değil, eve doğru yürüdükçe gene o güven hissi doldu içime kesin beni takip ediyordu ama korku değilde neden güven hissi şaşırmadım da değil aslında biraz adımlarımı yavaşlattım o güven hissini veren kişinin kim olduğunu görmek istiyordum. Belki arkama yavaşça dönüp görebilirim onu yani beni takip eden , bana sanki güveneceğim bir his veren kişiyi. Biraz düşündüm belki hatta yapıyordum belki de doğru bir şey yapacaktım.Emindim beni uzun zamandır takip eden kişiyi görecektim yavaşça arkamı dönüyordum ki enseme vurulan ağır bir cisim ile bilincim kapanmıştı .