Uzaktan

4.BöLüM

Başladığınız tarihi yazabilir misiniz??

Genç kız derin bir nefes doldurdu ciğerlerine,mutluydu ve bu mutluluğu ciğerlerine oksijen doldurarak kutluyordu.Sonunda başarmıştı  hayatında yeni bir sayfa açıyordu başarmıştı işte.Yarin bambaşka bir yerde başlayacaktı yeni güne hayatında açtığı Bembeyaz sayfasına... Oysa ne kadar zaman geçmişti iyi hissetmeyeli, ÖZGÜR hissetmeyeli...

Bedenim ve ruhum ne çok şey yaşamıştı
Dört duvar arasında acısıyla, tatlısıyla. Yeri gelmiş ağlamış yeri gelmişti gülmüştü burada,hayata farklı  acılardan bakmış,farklı şivelerden dinlemiştim hikayeleri.Bazen bir resim karesinde bazen de bir mektup satırlarında ağlamıştı dostları ile ama buradaki vakti dolmuştu. Vakit intikam vakti idi onu suçsuz yere burada hapis tutan herkesten alacaktı intikamını kolay kurtulamayacaklardi.
Dirseklerini bacağına yaslayıp elleri ile yüzünü örttü. Buraya ilk getirildiği an  gözleriği her kapatısında  canlanıyordu. Yeni korku kaplamıştı içini gözlerini kapatıp içinde tekrar etti. "Sadece gülümse mutlu olduğu için değil,güçlü olduğun için." deyip hafiften olsa tebessümün etmeye çalıştım.

Yavaşça gözlerimi açıp başını kaldırdı. Loş ışıkta önündeki masaya koyduğu kelepçeli ellerine baktı Hayal. Burada olması gereken kişi kendisi değildi. Yarım saattir karşısında oturan Adam'a 'suçsuz' olduğunu anlatıyordu. Lakin adam onu dinlemiyordum. "Suçsuzum ben" dedi son bir kez daha. İçinden alay sese kulak veriyordu.Bir umut  diyordu iç sesi bir umut herşeye  rağmen bir umut var diye tekrar ediyordu.Milyon kez adam masanın üzerindeki dosyadan  inceleyip kısa süre sonra başını kaldırdı ve genç kızın yüzüne baktı. Başını iki yana saklarken umut yok diyordu.Sakin "Alın bunu buradan."Sonrasında her şey bir anda olup bitmişti. Yetişememişti küçük bedenim yaşananlara iki kişi koluna girdi onu sorgu odasından çıkarırken Hayal çırpınmaya devam ediyor "ben hiçbir şey yapmadım" diyerek sürekli tekrarlıyordum aynı zamanda fakat nafileydi kimse inanmıyordu ona.

Genç kız başını elleri  arasına alıp iki yana salladı ağlamamak için kendini tutuyordu zorla getirildiği. Bu yerden kendinden emin adımlarla çıkıyordu. Onu yok oluşa her herkesten hesap soracaktı. Çok az kalmıştı.

Çok Az ...

Kendimden emin ama bir o kadar da ürkek adımlarla hakimin karşısına geçtim. Bu sefer ağlamak yoktu. Yarım saat süren mahkeme sonunda aleyhime bir delil bulunmadığı için şartlı tahliye ile serbest bırakılmama karar verilmişti. Üzerimden kocama bir yük kalkmış gibiydim sanki 2 ay değil de yıllar geçmişti sanki sonunda hak yerini bulmuştu; ve ben "ÖZGÜRÜM" bir kuş gibiydim sanki biri beni hap olduğum, kuş kafesimden seberst bırakmışçasına mutluydum.

Şimdi fark ettim de insan başına bazı olaylar gelmeyince yaşadığı hayatı değerini anlamıyormuş, düşünmek kendimle baş başa kalmak çevremdeki insanları ne kadar iki yüzlü olduğunu da görmem için fazlası ile yetmişti. Kısa süre birde eşyalarım toplayıp gardiyanın yanına aittim açık olan
tapında gardiyanla akıp arkama bile bakmada yürüdüm. Gardiyan yanıma geldi ve durmadan yürümeye başladık kapılar açıtıkça ben heyecanda ellerim titremeye başlamıştı.

Sen kapıya geldiğimde ise gardiyan bana baktı. "Hazır mısın?" deyip o da fark ediyordu. Ne kadar mutlu ve heyecanlı olduğumu derin bir nefes verip konuştum."Hazırım" Abla hazırım çok mutluyum iki ay kaldım ama sanki bir ömür gibi geldi bana sonunda hak yerini bulduğu için yerinde duramıyorum baksana."Yüzümdeki sırıtışa bakıp o da ufak bir kahkaha attı."  "Peki peki daha fazla  bekletmeyelim seni hadi bakalım." Kapıyı açtı gün ışına  karışmış renklerini uyumu büyüleyiciydi en çok da temiz hava ve hafiften esen rüzgarın saçlarımı yalayarak  geçip geçmişti olmuştu. Yüzümdeki tebbessümün sebebi son kapı olarak tahmin ve sabırımın sonuna geldiğim noktadaydım elimindeki küçük valizi ise dışarı çıkıp tamamen ÖZGÜR olacaktım...

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

Oy verip yorum atmayı unutmayın.

Diğer bölümde görüşmek üzere hoşçakalın.

İyi okumalar ❤❤❤

Oylarınız eksik etmeyiz ve yorumlarınızda lütfen