xsudemsu ❤️
•
"Deli Kızım uyan! Söylenenler yalan!"
Değişen şarkı ile mektubu göğsüme doğru dayadım.
Ben ona inanmamıştım ama sevmiştim işte.
Uçurumun dibine yaklaştım. Aşağı doğru baktım.
Ordaydı! Bedeni o taşın üzerindeydi!
İçime yerleşen umut tohumlarıyla bağırdım.
"Uyan Deli Kızım! Sakın uyuma!"
Telefonumu alarak hemen yardım çağırdım.
Elimdeki mektup ve hırkasıyla yere düştüm.
Ağlıyordum, yüzümde buruk bir gülümseme ile.
Ama yaşadığına inancım yoktu.
Allahım ne olur alma onu benden.
Bekledim, orda sessizce oturarak bedenini getirmelerini izledim.
Yüzünü o siyah örtü ile kapatmışlardı.
Yok, olamaz. Hayır! Hayal görüyorsun Tufan, hayal!
Acaba atlarken gülümsemiş miydi?
Acaba beni bıraktığı, benden kurtulduğu için mutlu muydu?
Tam o anda bana doğru koşan onu gördüm.
Demiştim işte! Ölmez ki o! Bırakmaz beni!
"Tufan! Bırakma beni! Verme onlara! Toprağı sevmem ben!"
Sesi kulaklarımda çınlarken dünya etrafımda dönmeye başladı.
"Elimi tut Deli Kızım!" Diye bağırdım.
Elllerimi uzattım tutsun diye.
Ellerim kesiliyordu, ellerim yetişmiyordu ellerine.
"Tutamıyorum Tufan! Çok geç oldu!"
Gözümün önünü kararmaya başladığında arkaya doğru düştüğümü hissettim.
Sonra duraksadı yerinde çaresizce bana baktı.
"Gel tamam mı?"
Sonra yavaş yavaş uçurma ilerledi.
"Hayır, hayır."
Sesim çıkmıyordu.
Çaresizlikle fısıldadım.
"Tut elimi Deli Kızım."
