😤ENEMY still RANGE😏

Chapter sixteen

Arison POV

Ow yeah! Ako naman ngayon, kala ko nakalimutan na ako e. Dapat lang talagang may eksena ako dito.

(A/N: Makakalimutan ba kita Danson My love.)

I love you too Author!

Pero Galit ako ngayon. Wag ka munang sumali at baka mainitan kita.

Andito kami ngayon sa loob nang kotse ni Zel. Dito nalang kami sumabay ni Lee. Pinag pasensyahan ko naman si Rence na manliligaw ni Zel. Sumang ayon naman.

Pero yung Breiolle na yun! Di talaga matanggap nang pagkatao ko! Ang lakas lumapit sa kapatid ko. Matapos nung nangyari samin...

Tss, bat diko nga siya nakilala? Syempre madilim dun e.

"Kuya, ano yun?" Tanong sakin ni Zel. Na nagtataka.

"Basta! H'wag kayong lalapit dun! Naiintindihan niyo?!"

"Tss. Bakit namin maiintidihan? e ni paliwanag nga kung bat kayo nag kaganun wala e." Si Del. At nainis ako. Ngayon palang ako nainis sakanya nang ganito.

"Basta! Kailangan niyong layuan yun, hindi basta basta ang pamilyang Breiolle." Paliwanag ko at dina sila kumibo. Pero si Del di parin maalis ang tingin sakin. Para bang pinag aaralan pa ako. Si Lee. Ang nag ddrive kasi medyo nasubrahan nanaman ako kanina kaya medyo nahilo ako. Naiiwas ko naman ang tingin ko kay Del. Nako naman babaeng to! Bat ganito to.

"Pano kayo nagkakilala?" Seryosong tanong ni Del. At sa totoo kinabahan ako.

"Sasabihin ko rin sayo, h'wag muna ngayon." Sabi ko.

"Ba't Danson ang tawag niya sayo?"

"Magkaibigan kami. Dati!"

"Okay." Sagot nito at tumingin na sa labas nang bintana. Nakahinga naman ako nang maluwag. "Isa ba ang pamilyang Breiolle sa mga sumabutahe nang kompanya natin?" Nabigla ako nung magsalita ito ulit. At dahil sa tanong niya...

Pano to? Anong sasabihin ko? Bat ko ba kasi pinatulan doon yung mokong nayun. Sa harap pa talaga nang kapatid ko? Di maaaring mag kalapit ang loob nila. Kaya hanggat maaga pa gagawa na ako nang paraan para magkalayo sila.

Kailangan kotong gawin para kamuhian ka nang kapatid ko pag dating nang oras na matuloy ang balak nang pamilya mo at pamilya ko.. maitatanggi ka niya.

Hindi pwedeng ikaw ang kailangang pakasalan nang kapatid ko. Magiging kawawa at kaapi api ang kapatid ko kung ikaw lang ang mapapakasalan niya!

****************************😄

Saturday Morning.....

Jeiydelle POV

Nasa kwarto ako at walang balak bumangon. Binabagabag kasi ako sq nangyari nung acquaintance party.

Bakit naging ganun? Teka! Panong silang nagkakilala?

Nag iisip parin ako. Hyst diko alam kung ano bang gagawin ko. May hindi talaga ako alam e. Nakakabwesit ginugulo ang utak ko!

"Delllllll!!"

"Ay butiki!" Gulat na sabi ko at napabatikwas sa pagkakahiga. Nuba naman yang si Zel. Ang ingay nang pucha!

"Gising na't tanghaling tapat na!!" Muling sigaw nito. At inis naman ako bumangon.

"Oo na! Ang ingay mo!"

"Kala ko kasi tulog kapa!"

"Narinig muna ako kaya umalis kana diyan leche!"

"Ang init nang ulo mong maldita ka! Bahala ka sa buhay mo!"

"Tumigil kanang bungangera ka ang ingay mo!"

"Heh! Punyeta!" Inis na sabi niya. Narinig ko naman ang yapak niya palayo.

After a few hours.....

Tapos na akong maligo at magbihis. Tapos narin akong ayusin sarili ko. Kaya bumaba na ako.

Naabutan ko namang nag lalaro nang video game ang tatlo. Diko sila pinansin at lalabas na sana.

"San ka pupunta?" Tanong ni Kuya Arison. At natigil naman ako at humarap sakanya.

"Sa pupuntahan ko." Sagot ko.

"Dika parin nagbabago no! Gusto mong pingutin kita?!"

"Edi pingutin mo, kung kaya mo."

"Saan ka nga pupunta?!" Inis na tanong niya na sakin at inalis ko na ang tingin ko sakanya.

"Sa pupuntahan ko nga ang kulit mo!" Inis na sabi ko. At napatayo siya kaya hinarap ko na siya.

"Tinatanong kita nang maayos Del!"

"Sinasagot din kita nang maayos Dan Arison!"

"Aba't siraulo talaga tung batang to!"

"Mas siraulo ka dikita papatalo." Pang aasar ko sakanya.

"Umalis kana nga! Wala ka talagang kwentang kausap!"

"Alam ko!" At tuluyan na akong lumabas at naglakad lakad. Diko alam kung saan ako dinala nang mga paa ko. Basta nasa labas na ako nang Village.

Nagsasoundtrip lang ako habang naglalakad. Inalis ko ang nakapasak na headset sa tenga ko nang may maramdaman akong presensya. Naglakad ulit ako. At ayun parang may sumusunod sakin. Kaya binilisan ko ang paglalakad ko. Napatakbo ako nangmaramdaman kong hinahabol na ako nito.

Wala akong taong nadadaanan para mahingan nang tulong. At wala ring mga sasakyan na dumadaan para masakyan ko.

Biglang may itim na van akong nakitang papalapit. Huminto ito sa tabi at bumukas bigla nila akong kinuha at tinakpan nang isang panyo na kung anong merong chemical na nilagay at bigla akong nahilo at nawalan nang malay....

********************************************

Someone's POV

*Telelelet* Telelelet!*
(Tunog nang telepono hwag kang ano!)

Kinuha ko agad ang telepono nasa side table at sinagot.

"Hello?"

"Hello! Madam. Nakuha na namin siya."

"Good, dalhin niyo siya sa abadunadong bahay."

"Opo, madam."

"Make sure na ayos lang siya. Di pweding magalusan ang babaeng yan."

"Opo madam, ginamitan lang namin siya nang pampatulog."

"Ayos narin yun. Atleast buhay siya."

"Sige madam."

"Sige!"

At ibinaba ko na ang linya. Napahalakhak ako sa mga narinig ko. Ngayon nasa kamay na kita hahahahah.

"Haha! Ano nalang ang magagawa nang magulang mo pag nalaman nila ang nangyari sa bunso nilang anak hahahah!"

**************

Jeiyzelle POV