2020 yılında Lalisa Manoban öldükten hemen sonra Kim Taehyung şarkıcılığı bırakmıştı.
Ben kendimi sevemezken sen beni sevdin.
Kim Taehyung & Lalisa Manoban
[281219-291219]
İlk aşkımdı müzik, sonra sen geldin. Gerçek aşk sendin.
Taehyung yine aynı yerinde gitarıyla oturuyordu, bir şirkete gireli çok olmamıştı ama yinede yakın zamanda eğer güzel bir şarkı yazarsa çıkış yapabilirdi, bu yüzden gitarı ile her gün okulun arkasındaki o parka gelip sırtını okul duvarına yaslayarak gitarı ile melodi tutturarak besteleri üzerinde çalışırdı, hala yeterli ve güzel bulduğu bir bestesi yoktu.
Sürekli yarım kalıyordu yazdıkları, ilerlemekte zorlanıyordu.
Bir keresinde şarkıları yarın kaldığında yakın bir arkadaşından tavsiye almak istemişti o ise ona "en güzel şarkılar ya aşıkken yada aşk acısı çekerken yazılır demişti" o günden sonra Taehyugn aşık olmaya çalışmıştı ama olamamıştı. Taehyung için duyguları sadece müzik için çalışıyordu. Ritim sesleri onu heyecanlandırıyordu, şarkılardan ayrı kalmayı sevmiyor özlüyordu, şarkı yapamadığında üzülüyordu. Taehyung için aşk demek müzik demekti.
Lalisa yine her zamanki gibi okulun arkasındaki parka gidip o duvara oturacaktı, park eski olduğu için pek kimse gelmezdi bu yüzden orası Lalisa'nın gizli yeri gibiydi kimsenin onu rahatsız edemediği, herkesten saklandığı yeri ama giderken yine aynı gitar sesi ile duraksadı ve adımlarının yönü taş duvara değilde gitarın geldiği yöne doğru ilerledi. Taehyung elinde gitarı ile yine oturuyordu bu sefer sarı bir bandana takıyordu ve itiraf etmek gerekirse bu bandanalar Lalisa'nın çok hoşuna gidiyordu.
Gözlerini bandandan çekip saçlarına çıkardı ellerini o saçlarda gezdirmek istiyordu çünkü çok yumuşak ve güzel görünüyorlardı hem Lalisa'nın sarı, sert ve kırık saçlarının aksine Taehyung'ın kömür karası saçları daha canlı ve parlak duruyordu ve bu görünüşleri Lalisa'nın hoşuna gitmişti. Bir süre uzaktan baktı ona Lalisa sonra daha fazla ayakta durmak istemediğinden yanına oturmuştu, Taehyung Lalisa'ya bakıp gülümsedi ne kadar onu yeni görmüş gibi yapsada uzaktan onu izlediğini fark etmişti. Taehyung üzerinde dolaşan gözleri hep hissederdi.
Lalisa Taehyung'un yanındaki yerini aldı, bu sefer konuşmadılar. Lalisa defteri eline aldı, sayfada bir güfte vardı. Sözleri çok güzeldi.
"Loş bir parkta Şarkı söyleyen isimsiz bir kuş Neredesin sen Ah sen~ Neden ağlıyorsun" mırıldandığında Taehyung'ın gözleri Lalisa'yı buldu, gülümseyerek ona bakıyordu.
"Çok güzel, ne zaman yazdın bunu?" Diye sordu Lalisa gözleri hala defterdeki sözlerde gezerken.
"Dün yazdım, bu parkta ağlayan bir kuş görmüştüm" şaşkınlıkla ona baktı Lalisa "kuşlar ağlamaz ki" dediğinde gülümseyerek gitarı ile ilgilenmeye devam etti, Lalisa ise omuz silkti ve defteri geri koydu ama bir arka sayfada ki yazıyı görmüştü. Winter bear.
"Bugün nasılsın kış ayısı?" Diye sordu Taehyung,
"Bilmem iyiyimdir galiba" diyerek arkasına yaslandı Lalisa. Ciddiydi dediklerinde bilmiyordu nasıl olduğunu nasıl hissettiğini. Sadece nefes alıp veriyordu, onun ki yaşamak değildiki. Yaşamak için aran kalpten fazlası gerekirdi. Lalisa'nın bedeni yaşıyordu, ya ruhu? O yaşıyor muydu? Sanmam.
"Ne demek bilmiyorum, hissedersin illaki nasıl olduğunu" dediğinde Lalisa'nın bakışları Taehyung'a döndü, Taehyung'ta ona dönmüştü Lalisa doğrulduğunda yüzleri daha yakındı artık.
"Hissedemiyorum, peki sen Taehyung. Sen hissediyor musun?" Taehyung yutkundu.
"Hissediyorum, ilk defa ritim sesleri dışında heyecanlanmış hissediyorum " Taehyung gülümsedi, Lalisa hiçbir şey anlamadı sadece boş gözlerle baktı, ölmüş ruhu ile baktı.
-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
