Το ημερολόγιο ενός εφήβου λυκανθρωπου Η Αρχή🐺

12 ~Η εκπαίδευση του λύκου (μέρος 1)

Αγαπητέ Γιάννη

Διαβάζω συνέχεια το γράμμα του Κερντ και έχει απόλυτος δίκιο. Αν σκοτώσει κάποιον φίλο ή φίλη μου ή σκοτώσει την οικογένεια μου(όσοι έχουν απομείνει). Δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο και πήγα στο σημείο που είχαμε συναντηθεί.
Αυτό ήταν το σχέδιο, λέμε τώρα,αλλά και στα καλλίτερα ή στα πιο απλά σχέδια κάτι πάει στραβά.
Είχα φορέσει τα ακουστικά μου και ξεκίνησα περπατώντας στο δάσος με την ελπίδα να τελειώσει αυτός ο εφιάλτης για πάντα.
Η διαδρομή είναι ίδια με την χθεσινή ήταν σαν να έκανα flashback όπως στις ταινίες και στις σειρές, έβλεπα τον Άκη και τον Λουκά, είχα τόσες τύψεις που τους αφίσα τραυματισμένους και χτυπημένος.
*flashback*

Ελπίζω με το υβρίδιο να μάθω τίποτα για τις νέες μου δυνάμεις. Κρίμα όταν έμαθα ότι θα είμαι λυκανθρωπος νόμιζα ότι εξωτερικά θα ήμουν σαν τις ταινίες η τις σειρές για παράδειγμα από το never cry werewolf ή από τους originals η το Bitten στο Netflix.

Τι ήθελα και μίλησα τότε το σώμα μου άρχιζε να αλλάζει, αυτο που λένε« ούτε στον χειρότερο

εχθρό σου» θα το έχεις πει μάλλον ήταν λυκανθρωπος όσο άλλαζε το σώμα μου άλλο τόσο πονούσα τόσο πολύ που έπεσα στο έδαφος. Το σώμα μου άλλαζε και δεν με βόλευαν τα ρούχα μου τόσο που τα έβγαλα όλα μπουφάν, ρούχα, παπούτσια όλα, η αλλαγή γινόταν τόσο γρήγορα που νόμιζα ότι δεν θα προλάβαινα, ευτυχώς πρόλαβα γιατί αλλιώς θα ήταν τα ρούχα μου μικρά μικρά κομματάκια, τουλάχιστον όταν αλλάξω τα ρούχα μου θα είναι μια χαρά.