Το ημερολόγιο ενός εφήβου λυκανθρωπου Η Αρχή🐺

6~ Το ημερολόγιο

Αγαπητέ Γιάννη
Σήμερα το πρωί όταν είδα τον καιρό, έλεγε ότι το πρωί θα βρέχει αλλά όταν πήγα στο σχολείο μετά από λίγη ώρα,η βροχή σταμάτησε με έναν περίεργο τρόπο,το πιο περίεργο ήταν ότι το νερό εξαφανίστηκε και το χώμα ήταν πολύ στεγνό σαν να μην είχε βρέξει.Συνέχεια σκεφτόμουν τι,τι, μπορεί να είχε συμβεί. Μου είναι τόσο δύσκολο να ξεχάσω τον καιρό.
Ο Χρήστος φεύγει από τα κορίτσια και κάθεται μόνος του σε ένα παγκάκι κοντά στον δρόμο,βγάζει το και έψαξε για τον καιρό. Τίποτα δυστυχώς ήταν λες και το ξέχασαν,το μόνο που βρήκα ήταν ένας μύθος που πολλοί άνθρωποι τον πιστεύουν που έλεγε όταν γίνονται περίεργα καιρικά φαινόμενα αυτό συνέβη όταν κάποιος γίνει ένα πλάσμα που μοιάζει εξωτερικά με λυκανθρωπο αλλά έχει και μερικές υπερδυνάμεις των βαμπίρ δηλαδή θα είναι δυνατά,γρήγορα,η ακοή τους και η δυνατή τους οσμή θα είναι έντονη,θα μπορούν να πολλαπλασιαστούν και να μεταμορφωθεί σε ότι θέλει. Α ξέχασα θα μεταμορφωθεί όποτε θα είναι θυμωμένος. Με λίγα λόγια εάν τον κάνεις να θυμώσει τρέχα να σωθείς.
« Χρήστο Χρήστ »φώναξε η Μια απο μακριά.
Ο Χρήστ κλείνει το ημερολόγιο του γρήγορα και το βάζει στην τσάντα του.
«Τι έγινε, με θέλεις για κάτι»την ρωτάει ο Χρήστος.
«Όχι αλλά δεν σε είδα να φεύγεις,γιατί έφυγες» ρώτησε τον Χρήστ με απορία.
Ο Χρήστ την πιάνει από τον ώμο της και της λέει «κάνουμε άγονα,όποιος πάει τελευταίος στα κορίτσια έχασε»
Τα παιδιά ξεκίνησαν να τρέχουν,αλλά ο Χρήστος σταμάτησε να τρέχει και λέει
«Μια έλα εδώ έλα».