Köle SERİSİ (KÖLE - KÖLE İNTİKAM - KÖLE AŞK )

Köle 34

KÖLE DÜZENLENMEYE DEVAM EDİYOR OCAK AYININ ÜÇÜNCÜ HAFTASI RAFLARDA YERİNİ ALACAK bilginize.... Hepiniz az çok benim tarzımı artık biliyorsunuz. Ben kitap olacak hiç bir hikayeyi yarıda kesip beni kitabımı alın demiyorum. KÖLE yi de yarıda kesmeyeceğim. Ancak final yayınlandıktan hemen ertesi gün KÖLE wattpad'ten kalkacak... vay efendim söylemedin ben görmedim diyerek polimiğe girerseniz çok üzülürüm... Ben mutlu olmak için yazıyorum... mutlu olmanız için okutuyorum.... Öpüyore.... 

Fuarda yanımda olan ve gelemeyen herkese sonsuz teşekkürler... Beni ilgi manyağı yaptınız ve benim gerçekten ağzım kulaklarımda şu an :)  hepinizi çok ama çok seviyorum... 

Bu sırada Lisa dört dönüyor adamından iyi haber bekliyordu. Oda kapısı hızla açıldı. Kraliçe Jaymie’nin saldırıya uğradığı haberini almış, merakla Lisa’nın yanına gelmişti. Kapıdan girer girmez “Seni acemi!” diye bağırdı. “Ben…” dedi Lisa. “Seni kimse Prens’in elinden kurtaramaz. Kız hastane kanadında, Marlon onu kurtarmış. Adamın da elinde.” Dediğinde Lisa dehşete kapıldı.

“Yardım et! Böyle olmamalıydı.” dedi Lisa yalvararak. Kraliçe yavaş adımlarla odanın içinde düşünerek yürümeye başladı. “Adamı ortadan kaldırmalıyız.”

“Ama nasıl olur o zaman ya sizden ya benden şüphelenecektir.”

“Öyle ya da böyle şüphe duyacak. Ama ispatlayamazsa hiçbir şey yapamaz” dedi Kraliçe sinirlenmiş bu işten Lisa’yı kurtarması gerektiğini biliyordu. Aksi halde onun için de iyi şeyler olmayacaktı. Edward saraya girdiğinde Marlon onu kapıda karşıladı.

“Durumu nasıl?” dedi hızını kesmeden hastane kanadına yöneldi. “Efendim o iyi ama siz gelmeden hastaneden çıkmasını istemedim” dedi Marlon.

“Sana durumunu sordum,” diye bağırdı Edward. “Yüzüne darbe almış” dedi. Edward durdu ve nefes almak için saniye kadar kendine zaman tanıdı. “Yapan kim?”

“Dosyası elimde saray kölelerinden, efendisi yok. Sizin gelince ilgilenmek isteyebileceğinizi düşündüm.” dedi Marlon. Hastane kanadına geldiklerinde onları kapıda Jaymie’yle ilgilenen doktor karşıladı. Edward yatağın üzerinde suçlu gibi oturan Jaymie’yi gördüğünde iyice çıldırdı. Jaymie ayağa kalktığında Edward hızla yanına geldi. Jaymie onun yüzündeki üzüntü haricinde öfkeyi görebiliyordu. “Tanrım. Yardım et!” dedi içinden.

“Benim yüzümden” dedi Edward. Yüzünü ellerinin arasına aldı. Kan beynine çıkmış “Yapanı, yaptıranı bulup hepsini ödeteceğim.”

Jaymie hayır anlamında başını salladı “Bilmek, kimin neden yaptığını öğrenmek istemiyorum. Lütfen sen de konuyu kapat” dedi gözlerinde biriken yaşları sildi ve genç adama sarıldı.

“Özür dilerim”

“Senin suçun değil.”

“Benim suçum. Seni daha iyi korumalıyım.”

“Bunların olabileceğini biliyorduk. Klasik köle sahip aşkı.” dedi Jaymie gülümsemeye çalıştı.

“Bir daha asla…”

“Edward lütfen!”

“Ama…”

“Lütfen! Acımı dindirmek istiyorsan bu konuyu kapat” dedi emin bir sesle. Edward hiçbir şey söylemedi ve “Marlon seni odamızı götürecek. Ben de birazdan geleceğim” dedi. Jaymie biliyordu ki Edward bu konuyu kapatmayacaktı. Edward’ın dairesine geldiğinde ilk işi aynanın karşısına geçmek oldu. Burnu bandajlanmış, aldığı darbeyle gözlerinin altında morluklar oluşmuş, yüzü şişmişti. Çenesi acıyor, sağ tarafı sıyrılmıştı. Adamın sıktığı boğazında iz bulunmazken boynunu kıpırdattıkça canı yanıyordu. Derin bir nefes alıp Marie’ye ne diyeceğini düşündü.