healing your grieving heart |l.s.|

Prolog

Yalnızım.

Öncelikle bunu söylemekle başlamak istedim.
Başlamak ne garip bir kelime. Sensiz hiçbir şeye başlamak istemiyorum oysa.

Ailem yanımda; kardeşlerim, arkadaşlarım...

Beni seviyorlar ve ben de onları seviyorum ama seni sevdiğim kadar değil H.

Kimseyi seni sevdiğim kadar değil.

Herkes bana dünyanın sensiz de dönmeye devam edeceğine dair sözler veriyor, ama dürüst olmak gerekirse beni asıl endişelendiren şey de bu.

Senin içinde olmadığın bir yerde var olmak istemiyorum.

Seni içinde barındırmayan bir gezegenin hâlâ dönüyor olmasını gereksiz ve mantıksız buluyorum.

Etrafım kalabalık, ama yalnızım.

Bu dünyayı dolduran tek kişi sendin H, artık sen yoksun ve burası çok boş ve ben olmam gerekenden çok daha fazla yalnızım.

Senin hâlâ burada olduğun zaman, gideceğin günü düşünürdüm, ve bununla nasıl baş edebileceğimi, ama hiç bir zaman bir çözüm yolu bulamadım.

Ve hiçbir zaman bu kadar çabuk gideceğini düşünmedim H, sahi neden bu kadar erken gittin?

Hep dünyanın ve özellikle içindeki insanların ne kadar iğrenç ve nefret dolu olduklarından bahsederdin.

Ama benim bu evreni güzelleştirdiğimden de söz ederdin.

Yeterince güzelleştiremedim mi H, neden gittin?

Eh, kitapları çok sevdiğimi bilirsin; senin bana kattığın başka bir güzel şey.

Kitaplarda her sorunuma bir çare bulabileceğimi söylerdin.

Sana güveniyorum H.

Son bir kez daha.

arkadaşlar şimdiye kadar anlamışsınızdır ama louis'nin yazdığı bir günlük gibi bir şey olacak bu kitap, umarım beğenirsiniz.

NOT: burada yazacağım adımları gerçek bir kitaptan aldım; kitap bir yakınınızı kaybettiğinizde bunu nasıl en az acıyla atlatabildiğinizi gösteriyor ve bana gerçekten yardım etti. eğer siz de böyle bir acı içindeyseniz kitapta yazacağım adımları uygulayabilirsiniz, kafamdan uydurmuyorum yani.

yalnız değilsiniz, sizi seviyorum.