Κεφάλαιο 5: Η αλήθεια!

125 9 10
                                    

Κοίταξα προσεκτικά την μαύρη σακούλα που έριξε ο Νίκος, δηλαδή ο δειλός, μπροστά μου.

Εγώ: Τι είναι αυτό?

Νίκος(Δειλός): Άνοιξε την για να δεις.

Πριν προλάβω να ακουμπήσω την σακούλα, ο Μάρκος την αρπάζει και την κράτησε σφιχτά στα χέρια του.

Μάρκος: Τι λες ρε? Δεν θα την αφήσω να σχηματίσει τέτοια γνώμη για εμένα, μην ξεχνάς είμαι το αγόρι της.

Εγώ: Ναι σίγουρα γιατί μέχρι τώρα έχω σχηματίσει την καλύτερη ... Το αγόρι μου που με απήγαγε!!!

Είπα δυνατά και πείρα την σακούλα πίσω. Η απογοήτευση φάνηκε στο βλέμμα του.
Άνοιξα την σακούλα, χωρίς να έχω κάποια υποψία.
Μέσα είχε πολλές μικρές άσπρες σακούλες με αριθμούς πάνω.
Τους κοίταξα με απορία..

Εγώ:Τι είναι αυτά?

Νίκος: Έλεος δεν κατάλαβες καν! Είναι απλό, το αγόρι σου αποφάσισε να γίνει βαποράκι!

Εγώ: Τι?

Ήταν το μόνο που μπόρεσα να πω.

Μάρκος: Τώρα υπερβάλεις! Ούτε καν.. δεν είμαι βαποράκι!

Νίκος: Ωραία τότε να εξηγήσεις εσύ τι συμβαίνει, διότι ότι και αν πω δεν το αποδέχεσαι!

Ο Μάρκος κοιτάει πλέον το πάτωμα .. Ο Νίκος θυμωμένος αρπάζει την σακούλα από τα χέρια μου και βγαίνει από το δωμάτιο.

Εγώ: Μάρκο επειδή όλα αυτά μου είναι λίγο καινούρια ... πραγματικά τώρα θέλω να φύγω, αλλά δεν μπορώ να σε αφήσω εδώ..

Μάρκος: Όχι, φύγε!

Είπε απαλά αλλά δεν με κοίταξε στα μάτια.

Εγώ: Μα και να φύγω δεν ξέρω που να πάω , παρόλο που έμαθα τι έγινε .. δεν έχω άλλη επιλογή παρά να σας εμπιστευτώ και να μου πείτε πού είναι το σπίτι μου.

Είπα όσο πιο ευγενικά μπορούσα , διότι αν φύγω ή του μιλήσω άσχημα δεν ξέρω πως θα αντιδράσει!

Μάρκος: Έλα πάρε αυτό και κάνε ότι θέλεις ..πες την αλήθεια, πες τι έγινε εντάξει?

Είπε και τα μάτια του γέμισαν δάκρυα.
Πείρα το χαρτάκι από τα χέρια του και ένα χαρτονόμισμα των 20€.

Βγήκα από το δωμάτιο, προσπερνώ το κιόσκι στο οποίο καθόταν ο Νίκος με ένα τσιγάρο στο χέρι του. Πηγαίνω στην πύλη , ωραία τώρα απλά πρέπει να σκαρφαλώσω και να πάρω ένα ταξί .
Βάζω το πόδι μου πάνω σε ένα σίδερο και με τα χέρια μου προσπαθώ να ανεβάσω το σώμα μου πάνω από την πύλη.
Μένω ακίνητη διότι δεν έχω τόση δύναμη , ξαφνικά μια φωνή μου διακόπτει τις σκέψεις μου.

The day that I do not remember!~ Η μερα που δεν θυμαμαι!Where stories live. Discover now