Son görülme | Texting (TAMAMLANDI)

31 |✨Final✨

Neydi bu yaşadıklarım, resmen yalan üstüne kurulmuş bir hayatı yaşıyordum, her şeyin yalandan ibaret olduğu, doğru insanlarla aska karşılaşamadığım ya da doğru kişi olarak gördüğüm insanların birer yalandan ibaret olması kendimi sahte hissettiriyordu.

Bir film izliyordum sanki, bana olmayan bir kaderi yaşıyordum. Daha fazla dayanacak gücüm kalmamıştı, kaç senelik arkadaştan öte kardeş gibi gördüğüm insanın aslında bu kadar süre bana katlanmış olduğu, bana aşık olduğunu düşündüğüm kişinin sahte çıkması, en kötüsüde beni sadece hedef olarak belirleyen bir insana aşık olmak. Ayı zamanda benim için acı çeken, kim olduğunu bile bilmediğim biri...

Geldiğim otel odasında boş boş duvara bakıp bunları düşünüyordum, telefon kim bilir belki kaç defa çalmış, mesajlar gelmişti ama bakmaya lüzum yoktu. Yalnızdım artık en çok korktuğum şey başıma gelmişti, tek ölmekten korkmuştum hep, zaten her zaman en değer verdiklerimiz, en büyük konuştuklarımızı ve en büyük korkularımızla baş başa kalıyorduk. Tek ölüyordum, tek kalmıştım kimse yoktu yanımda. Kalbimi hissetmiyordum artık, benim için diğer organlarım gibiydi sadece görevini yapıyordu, öyle olması gerekiyordu.

Şu yaşadıklarımından sonra kırılıp ellerime düşen umut parçalarına bakıyordum. Olmaması gereken bir çok şey yaşamıştım ve artık gücüm kalmamıştı. Avuçlarımın içinde olan yaşam kelebeğini kendi ellerimle sıkarak öldürmüştüm. Çok yanlış bir kadere denk gelmişti hayatım, düşünüyordum ve aklım almıyordu kendimden çok sevdiğim insanlar sahtelerdi, o kadar yaşadığım mutlu zamanlarım, anılarım hepsi yalandan ve sahtelikten ibaretti.

Gözlerimden inci inci akan gözyaşlarını artık silmeye gerek duymuyordum, sildikçe yenisi geliyordu. Beyaz sayfalar, yeni sayfalar açmak istediğimde karşılaştığım başarısızlığım gibiydi, çok denedim fakat artık olmuyordu. Ben hiç kendi sayfalarımı yaşamamıştım, hiç gerçek duygularımı hissedememiş, mutluluğun keyfini çıkartamamıştım.

Belki yapacağım bazı şeylerden kaçmak, kurtulmak olacaktı ama artık yaşadıklarımdan kaçmamam için be bir sebebim vardı ne de değer verdiğim biri...

Kendimi robot gibi hissediyordum, kalbime bir ağırlık düşmüştü, ne kalbim ne aklım görevlerini yerine getirmek istemiyorlardı. Tükenmişti, bitmişti her şey arkamda bıraktığım bir Burak vardı ama artık bu yaşadıklarımdan sonra onun da gerçekten yanımda olduğuna inancım kalmamıştı.

Ağlamak rahatlatmıyordu artık, çığlık atmak, bağırmak, kafa dağıtmak hiç biri bir işe yaramıyordu. Ruhum artık bedenime ağır geliyordu. Nasıl hasta olan bir insan bu kadar rol yapıyordu veya diğer yüzünü nasıl bana göstermiyordu. Belki de ona olan sevgimden kör olmuştum. Korktuğumda yanıma geldiği zamanlar, her anımda yanımda olan, beni koruyup kollayan o çocuk sahtelikten ibaretti.

Düşüncelerime ara verip çantama doğru yöneldim, yanımda getirdiğim kağıdı ve kalemi alarak masaya oturup arkamda bırakacağım notu yazmaya başladım.

"Öncelikle kim olduğunu bilmiyorum fakat az çok tahminin var. Eğer görevlilerden biriysen şu görüntünün hatrına bu yazının devamını okuma, çünkü insanların bana acıyarak bakmasını istemiyorum, bırak bari hayatımın bitişinde bir isteğim gerçek olsun. Gelelim eğer görevlilerden biri değilsen , haksızsın madem beni merak edip buraya geldin, yanımda olduğunu hissettirmen lazımdı. Ama eminim ki buraları kimsenin okumadı gelen görevli başka bir yere bıraktı çünkü benim kimsem yok ki...
Bu saatten sonra ne kimsenin sevgisi beni eski halime döndürür ne merhameti. Çok uzatmayacağım söyleyeceğim tek şey Burak dışında kimseye hakkımı helal etmiyorum, beni bu duruma sokan sizlersiniz."

Yazar'dan

Miray elindeki kağıdı masaya bıraktı, çantasına uzanarak silahı eline aldı, susturucuyu takıp artık onun için bir önemi kalmayan kalbine dayayıp ateş etti. Asla kendinin olmayan bu sahteliklerle dolu hayatına gözlerini kapatarak kendi yapay cinayetini oluşturmuştu.

Saatlerdir onu arayan anonimi sonunda odanın kapısına, yedek kartla kapıyı açarak ilk yerdeki beden sonrasında masanın üstündeki kağıda baktı çok geç kalmıştı, masanın üstündeki kağıdı alarak Miray'ın yanına çöktü ,okuduğu her bir satırda göz yaşlarına boğuluyordu.

Bazen kaderimizi kendimiz belirleyemiyorduk. İntihar aslında bir cinayetti, intihar eden değil ettiren de suç aranmalıydı...

Selam final yaptııık, sizleri çok seviyorum oy ve yorumlarınızı unutmayın öpüldünüz Son Görülme ailesi✨