Psikopat Ask

Bölüm 14 Öpücük

Bana tekrardan tokat çekmek için elini kaldırmıştı ki korkarak gözlerimi kapattım.
" yapmayın, n' olur bırakın beni" diyerekten de yalvarıyordum. Bu gece vakti ben neye bulaştım diye iç çekerken bir şamak sesi kulağımda çınladı. Şamak sesi kulağıma çınlamasıyla gözlerimi açtım çünkü o şamak sesi benden gelmemişti. Kolumu tutupta bana tokat çekmeye kalkan adam yerde sırt üstü yatarken üzerinde bir başka adam vardı.
Üstüne çıkan kişi yerdekini öldüresiciye yumruklarken diğer kişi ortalardan yoktu bile.

Kaçmış olmalıydı.

Adamın üstüne çıkan kişi üzerinden kalkıp adamıda yerden kaldırdı ve " sakın birdaha seni buralarda görmiyeyim. Sizi bir daha bu kızın yakınında görmeyi bırak hisetmiyeyimde" diyerek tekrardan yumruk çekti. Adam yediği yumrukla yere yapışırken ayakta olan kişi bana döndü.

Yaşlarla dolu olan gözlerim buğulu görmesine rağmen bana yardım eden kişiyi gözlerim seçebiliyor hatta net bir şekilde görüyordum.

"Kaya?"

Kaya olduğu yerde kıbıldayarak bana doğru adımlar atmaya başladı. Öfkeli surat ifadesiyle yanımda bitivermişti.
Ellerini kollarıma değdirip tutup sıkmıştı. 2 dakika önce neye uğramış olduğumu şaşıran ben ,şimdi ise Gözlerinde alevler ellerinde şiddet yapan Kaya ile karşı karşıyaydım.
" Neden kulüpten çıkarken bana söylemedin? Arkanı hep ben mi toplayacam? Ya gelmeseydim? Seni bulamasaydım? Sana yetişemeseydim? Başına neler gelirdi biliyormusun? "

Kaya' ya artık dayanamıyordum. Kaya'nın beni azarlamasına, benim için yaptıkları herşeyi gözüme sokmasına ,öfkesine,dayanamıyordum. Ben bunları hak etmiyordum.
" yeterr.. gerçekten yeter. Benden uzak dur. Senin öfkene ,senin beni her zaman,her fırsatta azarlamana,kalbimi kırıp gururumu incitmene artık dayanamıyorum. Yoruldum ben. Sana kulübe gelmiyecem dedim. Sen beni buraya zorla,kendi şiddetinle getirdin. Yeter artık" diyerek kollarımı ellerinde kurtararak geriledim " beni birdaha tanıma,hatta hiç karşılaşmadık say" dedim.

Kaya'yı gerimde bırakarak yoluma devam ettim,aglayarak. Gördüğüm ilk taksiyi çevirerek evimin yolunu tuttum.

Geçen onbeş dakika yolculuktan bir an bile olsun Kaya'nın kelimeleri aklımda çıkmamış ve biran bile olsun göz yaşlarım dinmemişti. Eve varmamla taksiciye üçreti ödeyip evime geçtim. Sinirden çıldırmışken eve sığamıyordum.

Odama geçerek sinirden titreyen ellerimi eşyalara götürüp odayı dağıtmaya başladım. " Kaya dan nefret ediyorum. Nerden bulaştım ben o Psikopata" . Kendime kızıyordum,hayata kızıyordum,kaderime kızıyordum,hayatta var oluşuma kızıyordum. Kendimden nefret ediyordum.

Sinirden kudururken kapının tıklanmasıyla durup kapıyı dinledim. Saat 1:05 geçiyordu. Yaptığım gürültüden dolayı komşular merak ederek geldiklerini düşündümve kapımın odasını açarak " sorun yok " dedim.

Sesimin duyulduğunu düşünerek tekrardan odamın kapısını kapattım. Saat bir hayli geç olmuştu. Diye tekrardan saate bakmışken dışarı kapısının tekrardan tıklandı. Bu sefer korkmaya başladım. Çünkü sesimin gür çıkıpta sorun yok demiştim. Sesimin dışarıya ulaştığından da emindim.

Korkarak odamda düşünürken " Deniz? Benim Kaya." Cümlesi kulağımı tırmaladı.

Kaya'nın sesini duyup,kapının önünde olmasıyla korkum daha fazla artmıştı.