Psikopat Ask

SALDIRI

Hani derler ya Kader insanların elindedir, ama ben hiç sanmıyorum. Kader insanların elinde değil...

Çünkü kader eğer yaparsa kişi susar. Yada istediğini yapamayacak kadar engeller çıkar karşılarına.

Insanlar kaderlerinden ibarettir!

Bölüm müzik:halit bilgiç; Ruhumda sızı...

Instagram: fatma___521

Yorum ve vote isterim...

BÖLÜM 17

✴✴✴

Kolları mı açmış, gözlerimi kapatarak tırın bana çalmasını bekliyordum. Hayattan bıkmış, hayatta kimsesi kalmamış bir insan ölümden başka ne ister ki?
Yoruldum, bıktım bu hayatta nefes alamayan hale geldim.

Zaten nefeste alamiyordum.

Gözlerimi hafiften açarak tırın bana doğru geldiğini görüyordum.

Anne , bana yanınıza geliyorum.
Gözlerimi tekrardan kapatıp bekledim.

Bir el beni kolumdan tutup kenara çekti. Sert ve sıcak bir rüzgar yanımdan eserek tozu dumanı kaldırdığı ıçin yerdeki tozlar üzerine ve yüzüme doğru serpildi.

Kenara çekilmemle yere düştüm. Yere sert çarpan vücudum ağırırken kapalı gözlerimi açtım ve tepemde duran kişiye baktım.

Güneşin sıcak ve içini ısıtan ışığıyla tepemde bekleyen , Kirli siyah sakalıyla , beyaz teni parlayan Kaya bana bakıyordu.

Beni çekip ölümden ayıran Kaya idi.

Olayın şaşkınlığıyla bir birimizin gözünün içine bakarak. Isyan ediyorduk.

" neden beni kurtardın, kurtarmak sana mı düştü?"

" neden beni zorluyorsun? Neden bunu kendine yapıyorsun? "

Bakışlarımız bir birimizden ayrılmak nedir bilmezken;

" kızım, Deniz!" Diyerek yanına koşan dayım bana ulaşarak beni kollarının arasına aldı ve sarıldı.

Kendisine karşılık vermem gerekirken icimden hiç gelmiyordu, çünkü hala ölümü istiyordum...

Dayım bana sarılmayı bırakıp yüzüme bakti;

" neden kızım? Neden bunu kendine yapıyorsun? Nerden bunu bize yapıyorsun? Geçecek herşey" diyerek gözlerinden akan yaşları durduramıyordu. Dayımın benim için üzülmesi her halinden ve hızlı hızlı atan kalbinden anlaşılıyordu.