Φίλος, Εχθρος ή... Κάτι παραπάνω;

Ωχ Όχι...

Ladybug's POV.

Βρε... Μήπως ήρθαν εξωγήινοι που δεν με συμπαθούν... Και μπήκαν στον εγκέφαλο του Cat noir και τα είπαν όλα αυτά για να μην κατηγορήσω αυτούς αλλά τον Cat noir;

Μήπως πρέπει να σταματήσω να λέω βλακιες;

Απλά...

Δεν μπορώ να το χωνέψω!

Δεν έχω και που να ξεσπάσω!

"Βρε κοίτα ποια βρήκα..." ακούω την φωνή της άλλης της χαμένης από πίσω μου και δεν ξέρω αν πρέπει να της ρίξω κατευθείαν γροθιά ή να περιμένω να δω τι θα πει...

Γυρίζω προς εκείνη...

"Εσύ μου έλειπες!" λέω και γελάει.

Ρε αυτό το γέλιο δυαλυει τα αυτιά μου!

"Αν θυμάμαι καλά η Volpina δεν είσαι εσύ;" ειρωνεύομαι.

"Δεν σε παίρνει να λες πολλά.." μου λέει έχοντας ένα περίεργο χαμόγελο την μάπα της.

"Και γιατί παρακαλώ;"

Όχι για να είμαστε και λίγο ευγενικοι.

"Ας πούμε πως ο Cat noir δεν θα σε βοηθήσει σε αυτή την μάχη.." λέει και μένω.

"Τι του έκανες;" ρωτάω επιθετικά.

"Μέχρι στιγμής... Τίποτα!" μου απαντάει και κάνει να φύγει.

Αστραπιαία λύνω το γιογιό μου από την μέση μου και την τυλίγω με αυτό.

Την φέρνω κοντά μου και την κοιτάζω με άγριο ύφος.

"Που, είναι." λέω αργά κι εκείνη γελάει.

Θα σου το κόψω εγώ το γέλιο!

"Σιγα μην σου πω!" απαντάει.

"Άκου εδώ κοριτσάκι μου, εγώ εδώ δεν παίζω! Θα μου απαντήσεις σε αυτό που σε ρωτάω πριν το μετανιώσεις!" συνεχίζω με τον ίδιο τόνο.

"Μην μου το παίζεις τόσο σκληρή! Μπορώ να σε κάνω να λυγίσεις μέσα σε λίγα λεπτά." συνεχίζει και αφήνω ένα γελάκι.

"Σκληρή γίνομαι εκεί που πρέπει. Δεν με έχεις δει από την άγρια πλευρά μου!" της απαντάω καθώς σφίγγω πιο πολύ το γιογιό μου.

"Και σε ξανά ρωτάω. Που είναι ο Cat noir!" φωνάζω.

Cat noir's POV.

Πρώτον...

Βαριέμαι!

Δεύτερων..

Πρέπει να λυθω!

Μισό!

Γυαλιά είναι εκεί πέρα!