Φίλος, Εχθρος ή... Κάτι παραπάνω;

Τώρα Όλα Ξεκινούν

"Χώρισε το ζευγάρι..."

"Μάλιστα." μου απάντησε και ύστερα έφυγα.

Marinette's POV.

(Λίγες μέρες ποιο μετά...)

Πηγαίνουμε μαζί με τον Adrien στο πάρκο που πάμε πάντα και καθόμαστε σε ένα παγκάκι.

Είναι τόσο ωραία που τον αφήνουν να βγαίνει ποιο πολύ!!

"Της 6 έχω ξυφασκια! Δεν έχω καθόλου όρεξη να πάω!" παραπονιέται.

"Αν ερθω κι εγώ να σε βλέπω?" τον ρωτάω και χαμογελάω.

"Κοίτα να δεις, τώρα που το ξανά σκέφτομαι... Λίγο γυμναστική δεν θα ήταν κακη... Να έρθεις, να δεις το σούπερ δυνατό και κούκλο αγόρι σου να κερδίζει." μου λέει.

"Αντε μωρέ ψωνάρα! " τον πειράζω και τον σκουνταω.

"Είμαι εγώ ψωναρα!?" μου λεει.

"Όχι βρε.. " ειρωνεύομαι.

Τότε ακούγετε μια κόρνα.

"Ωχ πρέπει να φύγω. " λέει και σηκώνεται.

"Γιατι από τώρα!! " λέω σαν παιδάκι.

"Γιατι πρέπει να ετοιμαστώ... Έχω ξιφασκία σε μισή ώρα, οπότε θα με ξανά δεις." απαντάει και με φιλάει στο μάγουλο.

"Καλά. " του λέω και εκείνος φεύγει.

Θα πάω και εγώ λίγο από το σπίτι, εξάλλου δίπλα είναι το σχολείο.

[...]

Ώρα να πάω να δω το γατάκι μου.

Παίρνω το τσαντακι μου, το κινητό μου και βγαίνω έξω.

Μπαίνω μέσα στο σχολείο και παρακολουθώ τον Adrien.

Εκείνος μόλις με είδε αφαιρέθηκε και η Kagami τον "χτύπησε" με το σπαθί.

Του έκανα νόημα να συγκεντρωθεί και να σταματήσει να με κοιτάει, αυτό ακριβώς έκανε.

Πάντως, είναι πολύ καλός..

Τελείωσαν και πήγαν στα ντουλάπια τους ενώ εγώ περίμενα τον Adrien στην πόρτα.

Μισό λεπτό...

Τι κάνει εδώ το μιγοφτυμα η Lila;

Οχι ρε φίλε με πλησιάζει!

"Γειά σου, Marinette." λέει.

Μην την βρίσεις...

"Γειά.." λέω όσο πιο ευγενικά μπορώ.

"Εσύ και ο Adrien πόσο καιρό είστε μαζί;" με ρωτάει.

Λες και δεν ξέρεις!