Φίλος, Εχθρος ή... Κάτι παραπάνω;

"Cat noir..."

"Όχι!" φωνάζει η Ladybug όταν πλέων το σκουλαρίκι εγκαταλείπει το αυτή της και η μάσκα σιγά σιγά αρχίζει να εξαφανίζεται.

Ωχ όχι...

Τότε η Ladybug κάνει μια κίνηση ώστε να διώξει την Volpina από πάνω της.

Το σκουλαρίκι φεύγει από το χέρι της και η Ladybug καταφέρνει να το πάρει.

Όμως στραβό πατάει και πέφτει κάτω από το κτήριο.

"Ladybug!" φωνάζω και αρχίζω να τρέχω.

Δεν έχει το γιογιό της οπότε δεν έχει κάποιο τρόπο να σωθεί.

Πηδάω και εγώ κάτω για να την σώσω.

"Cat noir βοήθεια!" φωνάζει και απλώνει το χέρι της.

Αυτό που πρόλαβε να φορέσει και το σκουλαρίκι της δεν μπορώ να το καταλάβω!

Απλώνω κι εγώ το χέρι μου και πιάνω το δικό της.

Την φέρνω πιο κοντά (περίπου αγκαλιά την πείρα αλλά εντάξει.)

"Σε έπιασα!" της λέω και ανοίγω το ραβδί μου, αυτό στηρίζεται ανάμεσα σε δύο δέντρα.

Σωθήκαμε!

Κατεβαίνουμε στο έδαφος.

"Είσαι καλά;" την ρωταω.

"Ναι, ναι μια χαρά εσύ;" μου λέει και με κοιτάει ενώ αποφεύγω να την κοιτάξω στα μάτια.

"Καλά..." απαντάω.

"Σου χρωστάω χάρη!" μου λέει και μου ρίχνει μια (οχι δυνατη) γροθιά στο μπράτσο, ύστερα μένει λίγο σκεπτική.

"Είναι αλήθεια αυτό που είπε πριν η Volpina;" με ρωτάει και νιώθω ότι η καρδιά μου θα βγει έξω.

"Ναι..." λέω διστακτικά.

Ετοιμάζομαι για χυλόπιτα...

"Ουαου... Δε-"

"Ladybug, Cat noir!" ακούμε τα ονόματα μας και γυρνάμε προς τα εκεί.

"Hawk Moth!" λέμε ταυτόχρονα και ύστερα κοιταζομαστε.

Καλά ρε άνθρωπε!

Δεν περίμενες να μου απαντήσει πρώτα και μετά να έρθεις!

Κατευθείαν ετοιμαζόμαστε για μάχη.

Κατεβαίνει και η Volpina κάτω.

Υπέροχα!

Ώρα για γλέντη!

Ladybug's POV.

Ο Cat noir είναι ερωτευμένος μαζί μου;

Εντάξει...
Αυτό δεν το περίμενα με τίποτα!